Bijna bij de Nullarbor.
14 oktober 2012 - Denham, Australië
Maandag 1 Oktober
Vanmorgen ging er van alles mis. We hadden ons verslapen. Toen we eindelijk op weg waren naar Geraldton waar ze een aantal grote winkels hadden bleken deze allemaal gesloten. We snapte er niets van. Na bij de Mac even koffie gedronken(die was open) en even gauw mailen, zijn we het gaan vragen bij het infokantoor. Het was dus een vrije dag vandaag. Stond niet in ons boekje genoemd. Gelukkig was er nog 1 winkel open de I.G.A. Een soort lidll. We hadden bijna geen eten meer. Daar hadden ze gelukkig alles wat we nodig hadden. Weer naar de Brand highway en richting Perth dat ging verder goed hoewel we weer een harde zijwind hadden en onze camper is daar heel gevoelig voor. Het was dus hobbelen en schommelen. Vanmorgen om 8 uur was het al 28 gr. En om 12 uur 38 gr. Maar we hebben airco.
Onderweg weer langs mooie velden wild flowers en veel dode kangaroes. We willen er wel eens een paar levend zien! Als we koffie willen drinken of eten blijven we in de camper omdat ze hier kleine vliegen hebben die zowat op je huid plakken, in je ogen en oren gaan zitten en niet weg te slaan zijn. Sommige mensen dragen hier dan ook een hoed met vliegengaas ervoor, heel handig.
Bij Gin Gin een schattig klein dorpje waar ze volgens het boekje een prachtige camping hadden zijn we van de weg gegaan. Na wat zoeken bleek het een roadhouse aan de grote weg tezijn met een stuk braak liggend land erachter wat de mooie camping was. Ze hebben hier toch andere normen van wat een camping zou moeten zijn. Maarja we zijn moe en willen gewoon buiten zitten. Het is maar voor 1 nacht. 's Avonds lijkt het wel een oerwoud zoveel geluiden. Er is een vogel die net het geluid nabootst van een slingeraap.
Dinsdag 2 oktober
We zijn vanmorgen door Perth (gelijk in een dikke file) naar Fremantle gereden en staan daar op een camping net buiten de stad. Verder doen we niks. Het is prachtig weer, dus lekker buiten zitten. 's middags even naar het strand gelopen. Je zit hier in een buitenwijk en er staan zeer fraaie huizen en mooie flats met uitzicht op de zee. Ze houden hier wel van strak en modern.
We kunnen vanaf het strand Rottnest island zien wat door een nederlander is ontdekt rond 1600 .
Woensdag 3 oktober
Vanmorgen zijn we met de stadsbus naar Fremantle gereden. We wilden vandaag naar de gevangenis die tot 1991 in gebruik was en wat nu een museum is. We kregen een rondleiding en mochten in de cellen, luchtplaatsen en de dodecel kijken. Wij zijn alletwee nog nooit in een echte gevangenis geweest en vonden het erg interressant. De gids kon ook erg leuk vertellen en gaf veel informatie. Het was een hard bestaan daar.
Verder nog door de stad gelopen die toch wel erg veranderd was met vijf jaar geleden. Hoewel de binnenstad op de wereld erfgoedlijst staat wortd er veel gesloopt en komt er nieuwbouw voor in de plaats of grote parkeergarages.
Maar er staan nog gelukkig veel oude koloniale huizen. Bij de haven hebben we het Fish en Chips restaurant, dat ieder jaar tot de beste van Australie wordt benoemd, opgezocht. Vijf jaar geleden waren we hier ook en daar heerlijk gegeten(ik dus kip, he voor de optlettenden onder ons).
Er vliegen daar ontzettend veel meeuwen rond op zoek naar een lekker stukje vis of patat en laten dan dus wel eens wat vallen En ja hoor precies op louis zijn schouder en schoen. Maar gelukkig niet op zijn eten.
Na nog wat door de stad te hebben gelopen zijn we met de Catbus ( gratis bus) tot bijna bij de camping gereden. Morgen gaan we weer verder richting Zuid-West hoek.
Donderdag 4 oktober
Vanaf nu doen we het wat rustiger aan met rijden. Er is veel te zien en de afstanden zijn maar kort tussen de plaatsen. Van Fremantle zijn we langs de kust naar Rockingham en cape Peron gereden. Dit was allemaal stedelijk gebied en industrie. Grote olieraffinaderijen kwamen we tegen.
De buitenwijken waren wel erg mooi om te zien. Het gaat hier goed, grote mooie moderne huizen met grote 4 wheel drives ervoor. Om jaloers van te worden. Tot aan Mandurah bleef het hetzelfde maar daarna kwam het Yalgorup nationaal park. We reden door grote bossen en in het meer hadden ze Thrombolieten. Dit zijn grote versteende bollen organismen net als de Strombolieten die we eerder zagen maar van eenandere samenstelling.
Toen we het binnenland in reden zaten we meteen in de heuvels met mooie vergezichten. Daar zijn we naar Wellington Nationaal Park gereden om naar de grote dam te gaan kijken. Dit park heeft jarrah en marri bomen een keiharde hardhout soort. In Bunbury zijn we op een camping gaan staan. Voor onze plaats was er op de weg een alcoholcontrole, toen we daar overwilden steken (het was erg druk) om naar het strand te gaan hield een agent al het verkeer tegen om louis over te laten steken, erg vriendelijk zijn ze hier.
Vrijdag 5 oktober
Wat was het koud vannacht, de lucht was heel helder. Vanmorgen vroeg toch maar de verwarming aan gezet.
Onderweg komen we nu steeds meer in de heuvels en zijn door een paar prachtige parken gereden. Bij het Tuart Forrest zagen we vlak voor ons een grote kangaroe oversteken en vlak erna nog een stuk of tien. Ze schrokken van onze bus en een kangaroe kwam even klem te zitten tussen het hek langs de weg .Zij was gelukkig snel weer los. Wat een grote beesten zijn het en wat kunnen ze ver springen. Ook zagen we onder de bomen enorme velden met grote witte aronskelkachtige bloemen. Overal kwamen we ze tegen. Hier in het Zuid Westen van Australie zijn nog meer planten in bloei, het is echt een prachtig gezicht.
Bij Busselton hebben ze een pier van twee en een halve kilometer de zee in zoals in scheveningen maar dan veel langer. We zijn daar even gaan kijken, niet erop. Voor alles moet je hier dik betalen.25 euro pp.om erop te mogen.
Weer verder langs een prachtige kustweg zijn we naar Cape Naturaliste gegaan en daar de vuurtoren uit 1903 bezocht. We kregen een prive rondleiding met veel informatie en mochten de vuurtoren in en op het balkon met mooi uitzicht over de oceaan zagen we weer een walvis zwemmen. Later op een parkeerplaats langs het strand zagen we er nog een paar langs komen. Ze komen zo dicht langs de kust!
De camping hebben we in Dunsborough met uitzicht over een moerassig gebied met heel oude bomen.
Zaterdag 6 oktober
Weer was het heel erg koud vannacht. Overdag is het 26 graden maar het koelt 's avonds erg snel af.
Vanaf Dunsborough zijn we gelijk naar de Ngilgi grotten gereden. We mochten daar na enige uitleg zelf door heen lopen. Er waren erg mooie ruimtes met veel stalagtieten en stalagmieten. Ze hadden ook kleurend licht wat een mooi effect geeft. In de grot was het 20 gr. Een lekkere temperatuur. Het waren wel veel trappen die we af en daarna weer op moesten maar wel de moeite waard.
Na de grotten zijn we naar de Canal Rocks aan de kust gereden waar de zee door kanalen in de rotsen naar het strand komt. Het was een beetje klimmen en klauteren maar we hadden een prachtig zicht op een groot kanaal.
Terwijl we weer verder reden kregen we opeens een probleem met de dashboardverlichting. Eerst een sein dat we een lekke band hadden, wat niet het geval was,daarna dat de handrem nog aangetrokken was en daarna vielen alle controlelampjes en de kilometerteller uit. De richtingaanwijzers werkten ook niet meer. De auto reed verder gewoon door. Na opnieuw gestart te hebben werkte het weer tot na een paar kilometer. Gelukkig waren we vlak bij Margaret River en zijn daar naar een camping gegaan. We hebben de laatste plaats maar kunnen 2 dagen blijven. Verder waren ze erg behulpzaam en konden we bellen naar Maui het verhuurbedrijf. Na enig doorverbinden en uitleg sturen ze morgen iemand langs.
We staan vlak bij de rivier "Margaret River" dus we vemaken ons wel.
Zondag 7 oktober
Vanmorgen vroeg weer gebeld met Maui en even later kwam er een soort ANWB langs. Hij heeft gekeken maar kon verder niks, alles deed het dus weer even, zal je altijd zien. De man vertelde dat de bus naar een volkswagen garage moest om door gemeten te worden. Maui weer gebeld en na een poosje kregen we te horen dat er een andere bus afgeleverd zou worden op de camping. Eerst pas morgenochtend en later hoorden we dat hij om vijf uur zou komen.
We zijn maar even het stadje ingelopen, er was een klein marktje en verder bij de rivier lekker gelezen in de zon.
's middags alles ingepakt en buiten gezet, pas om 8 uur 's avonds kwam de man de bus afleveren en wij maar al die tijd wachten. We moesten nog weer alles terug inruimen. Het heeft gelukkig precies de zelfde indeling alleen is het nu een Mercedes Benz Sprinter bus i.p.v. een volkswagen. Hopen maar dat deze het goed blijft doen. Morgen gaan we richting Augusta.
Maandag 8 oktober
Met de nieuwe camper die trouwens veel beter rijdt, zijn we door Augusta naar Cape Leeuwin gereden waar de Indische Oceaan en de Zuidelijke Oceaan elkaar tegen komen. Het is een mooi gezicht want de golven zijn hier meters hoog en beuken op de rotsen.
Via Nannup zijn we door een aantal Parken in Pemberton op een camping terecht gekomen midden in een Karribos. Karribomen zijn soms wel 75 meter hoog en hebben een enorme omvang. De stam is glad en wit terwijl de binnenkant roodhout is. Ze hebben het hier in deze streek over drie soorten bomen, de Karri-, de Marri- en de Jarrahboom. Overal in het bos bloeien planten en bloemen. Van de wilde clematis tot kleine orchideeen. Er worden hier speciale reizen aangeboden voor de "wildflowers" . Overal zie je grote bussen vol mensen. We zijn nog even het stadje in gelopen maar dat is zo klein er wonen hier maar 500 mensen. Het begon ook een beetje te regenen maar dat stopte gelukkig vrij snel.
Dinsdag 9 oktober
Toen we opstonden was het erg mistig maar nadat de zon eenmaal ging schijnen loste het gauw op.
In Pemberton hebben ze een Karriboom de"Gloucestertree" een boom van 75 meter hoog waar je op ijzeren staven die in de stam gedraaid waren tot 61 meter hoog kon klimmen en vandaar in een boomhut van het uitzicht kon genieten. Wij hebben het alleen aanschouwd maar er waren waaghalzen die helemaal naar boven klommen. Verder konden we niet veel, hier in deze buurt heb je echt een 4 wheel drive nodig. Bijna alle wegen zijn onverhard en daar mogen wij niet op. We zijn toen verder gegaan naar Uitzichtpunten over de oceaan in het "D'entrecasteaux National Park". Hier waren in de duinen een zee van gele bloemetjes die heel zoet roken.
Ook hier weer mooie kliffenkusten met hoge golven. Ook liggen er kleine rotseilandjes voor de kust.
Door allerlei bossen en Parken zijn we naar Walpole een klein dorpje aan de Nornalup inlet van de Oceaan gereden en staan op een camping aan het water met mooie pelikanen voor de deur. Vanmorgen hield de airco/ verwarming er mee op dus zal het wel koud worden vanavond. Het is ook iedere keer wat deze vakantie.
Woensdag 10 oktober
Eerst vanmorgen maar weer met Maui gebeld. We kwamen hier op de camping een Australier tegen die afkomstig was uit Nederland. Sprak ook nog goed nederlands. We mochten zijn telefoon lenen. Na 30 minuten steeds doorverbonden te worden waren we wat wijzer. We moesten maar een verwarminkje kopen en krijgen dan het geld terug. Iemand sturen is veel duurder nu we zo ver van Perth zitten. Toevallig hadden ze hier in de localshop een electrisch kacheltje zoals we thuis in de bus ook hebben. Dat was nog eens geluk, hoeven we niet stad en land af, maar we vinden het wel erg slecht van het verhuurbedrijf.
We blijven nog een dag op deze camping. In de buurt hebben ze een tree top walk waar we heen willen. Eerst hebben we de Giant Tingle Tree Walk gelopen in het bos. Tingle Trees zijn drie soorten Eucalyptusbomen die alleen hier in Australie in dit gebied voorkomen. Het zijn reuzen tot wel 75 meter hoog en er is er 1 met een omtrek van 24 meter.
Het was een hele overwinning om het tree top pad te lopen. Een ijzeren pad op een hoogte van 60 meter en 600 meter lang, langs de kronen van de tingle trees. Het liep langzaam omhoog. Je kon zo door het ijzer naar beneden kijken en het hele gevaarte wiebelde ook nog eens . Je kon je goed vast houden aan de leuningen weerskanten. Het was erg hoog maar een bijzonder gezicht en dat met mijn hoogtevrees. Zelfs foto's kunnen maken. Onder het pad was nog een wandeling naar de " Valley of the Giants" daar stonden echte reuzen van een paar honderd jaar oud. Bij sommige kon je doorheen lopen, hol door een brand, schimmels of insekten. Ze zijn wel heel kwetsbaar en wortelen niet diep.
Na deze enerverende ervaring zijn we langs de scenic route van de inlet weer naar de camping gegaan waar we nog van het zonnetje konden genieten. Vanavond het kacheltje maar eens uitproberen.
Donderdag 11 oktober
Heerlijk warm was het gisteravond met de verwarming aan, hij doet het uitstekend. Beter dan in de kou wakker worden.
Rustig zijn we vandaag via Denmark door de heuvels en aan de kust bij de ElephantRocks, een aantal enorme rotsen in zee van wel 10 meter hoog, die ook echt lijken op een aantal olifanten, naar Albany gereden. Albany viel erg tegen, een echte havenstad. Het had wel een klein binnenstadje met wat koloniale huizen en verder een enorm winkelgebied. Eerst wilden we hier blijven maar zijn toch maar doorgereden het binnenland in richting Hyden waar de waverock is die we willen zien. Onderweg zijn we aangeland in het Porongurup National Park. Ze hebben hier een skywalk rond granieten rotsen. Alleen is dit zo klimmen en klauteren vertelde ze ons dat het werd afgeraden. Zeker voor mensen met hoogtevrees. Jammer dat doen we dus maar niet. De camping ligt aan de rand met uitzicht over het park en de heuvels. De zon schijnt volop, heerlijk.
We waren er al om half drie en moesten nog eten. We wilden wel een gebakken ei, die lagen nog in de koelkast, maar toen ik daar mee buitenkwam stond ik in een zwerm van wel honderden vliegen, waar ze vandaan kwamen zo snel geen idee maar we zaten in twee tellen binnen. En daar lekker rustig verder gegeten. Geen vlieg meer te zien daarna.
Na het het eten zijn we even een stukje het park ingegaan om naar de " tree on the rock" te kijken. Een boom die op een rots groeit. Ze maken hier van ieder ding een attractie.
Vrijdag 12 oktober
Het was vanmorgen om 9 uur al 28 graden. Dat belooft wat voor vandaag want we rijden verder het binnenland in. In eerste instantie wilden we een wandeling maken in een stuk bos in het park met erg veel " wild flowers", het bleek dicht te zijn. We zagen wel een groep kangaroes maar als je uitstapt is het hop, hop,hop met grote sprongen en weg zijn ze. Ook zagen we een hagedis van zeker een meter lang op de weg liggen en die ging niet opzij voor ons.
Nu maar verder richting " Stirling Range" een bergrug waar je doorheen kan rijden en een afslag naar een uitkijk plek vlak bij de hoogste top. Er stond weer een erg harde wind maar deze auto is gelukkig veel minder gevoelig voor de wind. Boven op de uitkijk had je een mooi uitzicht over de grote vlakte achter de bergen. Je kijkt dan op de wheatbelt, velden kilometers lang met graan. Alles bij elkaar misschien wel zo groot als nederland. Wat moeten ze er allemaal mee?
Hier in de heuvels komen veel planten en dieren voor die nergens anders op de wereld voorkomen.
Na de heuvels kwamen we een heuse nederlandse molen tegen. De enige in heel australie. Een replica uit 1600 gebouwd in 1997 door een nederlander. De molen was gesloten maar we hoorden dat ze er echt graan in malen. Grappig om te zien.
We hadden al een heel stuk gereden en moesten tanken maar dat is in het binnenland even plannen. Eerst maar gevraagd in Borden (een stadje met 50 inwoners, een grote kerk, een enorme graansilo fabriek en een General store waar ze heerlijke beef pie hadden die Louis niet kon weerstaan) hier was er niets maar 16 kilometer verderop in het stadje Ongerup konden
we tanken. Je kunt hier niet zonder diesel komen te staan. Je rijdt soms een paar uur zonder iemand tegen te komen. Wel lekker rustig rijden.
Via een secondaire weg reden we richting Lake Grace plotseling langs een stuk of tien grote opgedroogde meren die spierwit waren van het zout. Het leek wel alsof het gesneeuwd had, zo wit. Andere waren roze of licht bruin. Een bijzonder gezicht. Je bent hier 300 kilometer van de kust vandaan en toch zoveel zout.
Het was buiten inmiddels 39 graden met een keiharde warme wind. Soms reden we in een stofwolk van rood zand.
In Hyden hebben we een camping naast de Wave Rock. Het is een echte bushcamping maar wel met powered sites en heeel veeel vliegen die aan je gezicht plakken en in je ogen en oren en neus gaan zitten.
Nadat de camper op zijn plekje stond zijn we naar de versteende golf gaan kijken. Hij was enorm 15 meter hoog en 110 meter lang, gevormd door het regenwater. Het is 1 van de oudste gesteenten van de wereld. 2700 miljoen jaar oud.
Je kon ook via een wandeling op de rots zelf komen om daar van het uitzicht te genieten van de omgeving. Boven zagen we nog een paar kleinere versteende golven maar niet zo spectaculair als beneden.
Weer op de camping hebben we maar binnen gegeten vanwege de vliegen waar Louis gek van werd. Gelukkig zijn ze weg als het donker wordt en konden we nog lekker buiten zitten, de eerste keer deze vakantie.
Zaterdag 13 oktober
Weer terug naar de kust gereden op een wel heel saaie weg. Graan in alle soorten en maten honderden kilometers lang. Op de weg kom je bijna niemand tegen alleen een aantal roadtrains vol met, je raadt het al, graan. De roadtrains zijn hier niet zolang als in de outback, slechts drie grote bakken i.p.v. Vier. Maximaal 36,5 meter lang. 7 keer onze camper hier en die vinden we al behoorlijk. Jammer vindt Louis.
De kleine stadjes hebben wel hele grote silo's staan.
Bij Esperance aan de kust hebben we een camping uitkijkend op de zuidelijke oceaan. Er liggen hier een honderdtal eilandjes voor de kust, " Recherche Archipel" genoemd.
Aan het eind van de dag zijn we een stukje langs het strand gaan lopen en bij een aanlegsteiger zagen we twee grote zeehonden om vis bedelen. Een verrassing we wisten niet dat die hier zaten.
We blijven hier een paar dagen voordat we de " Nullarbor Plain" de woestijn richting zuid Australie over gaan. Ook moeten we informeren wat we precies meemogen nemen over de grens aan eten. Ze hebben strenge regels en dikke boetes als je je er niet aanhoudt.
Nou jullie hebben al weer een hoop gezien en beleefd. Jammer dat de techniek jullie zo nu en dan in de steek laat. Maar ja dat hoort ook een beetje bij het avontuur moet je maar denken.
Groeten,
Leon
Dank zij de uitgebreidde verhalen reizen wij een beetje met jullie mee. Als jullie het te warm krijgen, steek dan even over naar Sidney, daar sneeuwt het !
Nel, ik vind het zo dapper wat je allemaal rijdt, het zal niet altijd mee vallen, vooral niet als de auto het laat afweten.
Geniet verder van al het moois.
groetjes, Karin
Leuk om jullie verhalen weer te lezen! We gingen ze al missen, maar we begrijpen dat jullie niet overal goede internet verbinding hebben. Veel plezier verder!
groetjes, Bert en Irene