Lofoten in de regen

7Juli

'S avonds bij de langfordsgletsjercamping zagen we nog een dolfijn zwemmen. Die zitten hier erg veel. En 2duitse vissers kwamen terug met hun vangst. Een kist vol kabeljouw. 1 meter 21 was de grootste. Zo trots als een aap waren ze.
De volgende dag zijn we naar Tromso gereden. 12 km na de camping hadden we op een hoog punt op de berg een heel goed uitzicht over de verschillende eilanden in het fjord. Het blijft mooi om te zien. Bij Olderdalen hebben we de pont genomen naar Lyngsfjellan. Dan steken we zeker 150 km. af. De oversteek duurde 45 min. en ging langs steile bergen met uitlopers van de Kjosbreen gletsjer. overal zie je ook weer grote lange watervallen.
Dit eiland is verder heel smal en na een half uurtje rijden namen we weer een pont naar Breivikeidet door de Ullsfjord. Daarna waren we zo in Tromso. Alleen de camping daar was volgeboekt. Dat was balen. De volgende camping was 20 km verderop in Skittenelv. Nog een stuk erbij. Daar aangekomen bleek de camping aan het fjord te liggen en hadden we weer een mooie plek aan het water met uitzicht op het eiland Ringvassoya en alle boten uit Tromso, ook de Hurtigruten (vroegere postboot maar nu een cruiseboot die veel fjorden en steden aandoet) zagen we voorbij komen. Een beter alternatief voor de saaie stadscamping. 
Naast ons stond een duitse camper met achterop geschreven: Wir haben das erbe unserer verwantschaft verbreut. Louis ging gelijk aan de mensen vragen waarom ze dat er op hadden staan en ze vertelden dat ze geen kinderen hadden en niet wilden dat hun broers en zussen met de erfenis aan de haal gingen. Later zagen we nog een camper die dit zelfde had staan maar dan voor hun kinderen. Toch wel raar als je dit op je camper zet.
De volgende dag zijn we naar Tromso teruggereden om daar in de noordelijkste stad de noordelijkste botanische tuin te bezichtigen. Deze is onderdeel van de Universiteit. Het was niet groot maar was goed onderhouden en veel staat in bloei. 1 bijzondere had nu de aandacht, een fel blauwe bloem uit de Himalaya. Alle bloemen komen uit arctisch, polar en alpine gebieden.
Nog even in de binnenstad gekeken, wat wij niet zo bijzonder vonden. Aan de rand van de stad was nog een ijskathedraal. Niet van ijs maar van witte stalen platen. De kerk had wel een bijzondere vorm met een mooi uitzicht over Tromso.
We wilden niet meer terug rijden naar de camping, dus weer richting Narvik. Dat werd balen, geen camping te vinden, een paar waren gesloten en pas 100 km na Tromso vonden we in Bardu een plekje. Wel tussen mooie bergtoppen. We waren het helemaal zat. Op de E6 rijden is hier geen pretje. Wij willen helemaal geen 90 rijden maar je moet mee met al die grote vrachtwagens. Het zijn er zoveel dat je ook niet iedere keer kunt stoppen om ze te laten passeren. Helaas is dit de einige doorgaande weg. Gelukkig zijn we bijna bij de Lofoten en hebben we de E10 genomen die een stuk rustiger is. 
We zijn nu bij Harstad aan het begin van de lofoten en staan op een schiereiland aan de Vagsfjord. We hebben uitzicht op een grote rots in het water met honderden kleine witte vogels. Wij denken de noordelijke stern. Soms vliegen ze massaal in het rond om eten te zoeken voor hun jongen en kwetteren de hele tijd.  Ook zien we ze duiken in het water en visjes vangen.
Helaas kunnen we niet buiten zitten omdat het heel hard waait en de wind is erg koud. Maar het uitzicht is er niet minder om. We staan eerste rang, bijna in het fjord. 'S avonds kwam een grote meeuw een demonstratie weggeven hoe je een 40 cm grote vis kan vangen vlak voor ons. Dat ging ongelooflijk snel in 1 duikvlucht. De vis werd op de rots gefileerd en vervolgens vloog hij weg zonder hem op te eten. Tegelijk zagen we iets heel groots zwemmen en vroegen ons af wat het was. Het bleek een beverrat te zijn. Zeker een meter lang. Enge beesten om te zien. Ook hiervan wisten we niet dat ze in zout water ook leefden. We kennen ze nog vanuit italie en frankrijk.

9 Juli

Vanaf Harstad zijn we over het eiland Hinnoya naar Sortland gereden over de RV 85. Dit ligt op het eiland Langoya van de Vestaralen eilandengroep vlak voor de Lofoten. Het heeft bijna de hele dag geregend alleen 's avonds was het even droog. De volgende dag reden we door de stromende regen naar het kleine eiland Hadseloya, over een mooie rond lopende brug, weer naar de pont die ons van Melbu naar Fiskebol ( van de fiskebollen die hier veel gegeten worden) op de Lofoten bracht. Helaas door de laaghangende bewolking valt er weinig te genieten. We zien wel wat van het fjord en de steile bergen maar missen veel. Erg jammer. De dame van de camping zei nadat we naar het weer informeerden " the weather is the wheather madam in Norway" en daar moeten we het maar mee doen.
De mensen hier lopen met dikke jassen, wanten en mutsen op wat wij toch enigzins overdreven vinden. Maar vanmorgen was het maar net 9 graden, toch wel erg fris.
We hebben besloten om toch onze route te rijden die we gepland hadden, dan maar iets minder zien, dus hebben we de toeristische route vanaf Fiskebol langs de kust via Laukvik naar Svolvear gereden. En vandaar naar Kabelvag om de oudste houten kerk van Noorwegen te zien. Het is een mooi landschap met steile bergen en grillige pieken. En ongelooflijk groen. Kan ook niet anders met zoveel regen. En dit is hier de droogste periode. Op de camping bij Kabelvag waar we nu staan heeft de campingbaas ons morgen beter en droger weer beloofd en we zien nu al een stukje blauwe lucht. Hoera!!!

11 Juli

Het was gisteren inderdaad beter weer, droog maar nog steeds maar 11 graden. We hebben vesten en een jas aan. We zijn verder op de toeristische route richting Henningsvaer een oud vissersdorpje gereden. Jammer genoeg zijn in het dorpje veel van de huisjes in slechte staat maar het is verder een mooi dorpje en ligt op verschillende kleine eilandjes.
Als je iets wil zien moet je wel steeds van de route af naar iets toe en weer terug rijden naar de hoofdweg. We gaan van eiland naar eiland over mooie maar heel steile bruggen. hoe doen ze dat hier 's winters?
Het eiland Vestvagoy vinden wij minder mooi dan de andere. 
Vooral het laatste eiland Moskenesoy is erg mooi en heeft veel grillige hoge kale bergtoppen. We hebben daar aan het strand gekampeerd. Deze zijn bekend om hun witte zandstranden "Rambergsstranda". Er staat hier wel weer een harde wind afkomstig van de atlantische oceaan die we voor ons zien.
 De dorpjes liggen allemaal aan de kust en werden vroeger gebruikt voor de visserij en de walvisvaart. We konden er ook walvisvlees kopen. Overal zie je gedroogde vissenkoppen hangen aan houten stellages, met de ongelooflijke stank erbij. Deze worden naar Nigeria verscheept lazen we ergens. 
Het laatste dorpje van de Lofoten heet A (met een rondje erboven) ,s-werelds kortste naam vinden ze hier. Het heeft een binnenstad wat helemaal gerestaureerd is en een museum is geworden. Je vindt er veel Rorbua huisjes. In de bekende skandinavische rode kleur. Ze staan vaak op palen half boven het water. We lazen dat ze ooit door koning Oystein rond 1200 gebouwd zijn voor mensen die voor de koning werkten. Nu worden ze herbouwd en verhuurd aan de toeristen. Met de omgeving samen geven ze het typische beeld wat je van de lofoten altijd ziet op foto's. 
Van af A zijn we weer terug gereden naar Nusfjord ook een museumdorpje ooit voor de walvisvaart. Bij Leknes zijn we op de 815 langs het water blijven rijden. Nu staan we in Rolvsfjord aan het eind van het fjord tussen hoge grillige bergen op een camping met ook Rorbua huisjes.