Wilson promontery en philip island

 

Heel raar was het gisteravond, om half negen nog buiten, om 10 uur ging het toch regenen en daarna kon gelijk de kachel aan, zo koud werd het. De volgende ochtend was het weer droog en konden we weer buiten eten. Het was 20 gr. We zaten in een parkachtige omgeving met mooie bloeiende bomen.

Weer op weg verder afdalen op de Alpine road van Omeo naar Bairnsdale ging het toch weer regenen met maar 15 gr. en dan met zoveel bochten en een smalle weg. Het was wel heel erg mooi. We volgden de "Tambo river" die door een aantal lange nauwe kloven liep.

 Bij Bairnsdale zijn we maar boodschappen gaan doen, even uit de regen. We zijn daar hard afgezet bij de telefoonmaatschappij. Ons prepaidabonnement liep bijna af en dit wilden we nog een maand door laten lopen. Ze verzekerden ons dat we onze overgebleven minuten en mb, wat nog erg veel was niet zouden kwijtraken. Mooi niet dus. Alles weg. Wij weer terug en klagen maar ze doen net alsof ze je niet begrijpen. De man was erg onbeschoft. We moesten weer verder dus we hebben het maar gelaten. Wel balen want ik wilde nog skypen met de kinderen of bellen om de minuten op te maken.

Daarna was ik het even allemaal zat, de regen, het rijden en Australie. Hadden we nog niet eerder gehad. Maar ja, na een nachtje lekker slapen op een mooie en vooral schone camping met vriendelijke mensen in Stratford kun je er weer tegen aan.

Die campingdouchejes en toiletten verschillen hier nogal. Bij de een sta je in een oude schuur op een vieze grond en is de kraan niet te regelen en bij de ander ligt er voor iedereen een schoon badmatje alsof je bij iemand thuis bent. Ook de prijzen verschillen heel erg. Soms hebben we het gevoel dat de toeristen een ander bedrag betalen dan in de boekjes staat vermeld en bij anderen krijg je juist korting.

 

 

Donderdag 8 november.

 

Nog een week hebben we de camper. Dan gaan we een paar dagen Melbourne in, in een hotel.

Het heeft vannacht weer geregend. De lucht ziet helemaal grijs en belooft niet veel goeds. We willen eigenlijk naar het Wilsons Promontory National Park maar met regen heeft dat niet veel zin. Het was even dubben maar toch maar gebeld of er een plaats was in het park. We gokken erop dat het beter wordt. Ze hadden nog 1 powered site. Die hebben we genomen. Terwijl we ernaar toe reden brak de hemel open ( hallelujah) en begon de zon te schijnen. Hadden we niet verwacht. 

Vlak voor het park moesten we stoppen omdat er koeien verplaatst werden naar een andere wei om gemolken te worden. Dat zijn er hier dan ook gelijk erg veel, ruimte zat. Volgens de boer een stuk of 1000. Er kwam geen einde aan en die beesten maken zich niet druk en lopen op hun gemak. 1 lange sliert koeien.

 Bij het park aangekomen was er weer een strak blauwe hemel. Raar land toch met zoveel verschillen. Het park is prachtig met veel vergezichten op de mooie stranden en eilanden in de oceaan in een marine national park.

Er moeten hier heel veel wombats zitten maar wij hebben ze nog niet gezien behalve een dode langs de weg. Wel een emoe zien lopen. Verder laten de kangaroes en koala's het ook al afweten, jammer.

De camping is bijna aan het einde van het schiereiland en ligt tussen mooie bergen aan de "Tidal river". 'smiddags een wandeling door de heuvels naar het strand gemaakt op zoek naar wombats maar niet gevonden, wel stikt het hier van de konijnen waar ze niet zo blij mee zijn. Ze hebben hier geen natuurlijke vijand. 

Tijdens het eten kregen we weer bezoek van de crimson rosella parkiet die hier erg brutaal zijn. Ze pikken van alles als je niet uitkijkt. Ook hoppen ze zo de camper in om te stelen. We hebben nu ook zwarte kakatoes gezien met gele ondervleugels, erg mooi maar ze zijn schuw.

Morgen blijven we hier om wat stranden te bekijken. Het Wilsons licht op het meest zuidelijkste punt van Australie. We zijn nu van geheel west naar geheel zuid gegaan.

 

 

Vrijdag 9 november

 

 

Heerlijk uitgeslapen. Het is toch weer erg bewolkt en af en toe een bui. In de loop van de ochtend knapte het op en zijn we de "Lilly Pilly Gully nature walk" gaan lopen 5 km. Lang door een eucalyptusbos naar een "warm temperate rainforest" dit was maar klein. Hier was een boardwalk doorheen. Op de terug weg over de berg "Mount Bishop" weer naar de camper. Onderweg mooie vergezichten, we hebben wel een walibi gezien.

Ook zijn we langs "Squeakey Beach" gereden en een stukje op het strand gelopen. Er lagen daar grote 5/6 meter hoge keien. Het werd steeds kouder en we kregen steeds meer buien en zijn daarom maar naar de camping terug gereden. Lekker gelezen in de camper.

 

 

Zaterdag 10 november

 

Vandaag zijn we het park weer uitgereden richting "Phillip island". Onderweg zat er opeens een walibi op de weg maar was zo verdwenen. Qua dieren viel het hier heel erg tegen. Er moeten er veel zitten maar niet bij ons, wel jammer.

We hebben de kustroute genomen langs Walkerville en Inverloch om daar de Bunurong Coastel Drive te nemen. Hier kregen we mooie kliffen en stranden met rotsformaties waar veel fossielen uit de dinosaurustijden gevonden worden. Ook zien we overal waarschuwingsborden voor koala's, kangaroes en wombats, maar ook hier geen geluk. Onderweg op een parkeerplaas hadden ze een picknick tafel van 40 meter lang, genoeg ruimte voor een groot gezin. Aan het eind van de coastal drive is er een brug om naar het eiland te komen. Hier is het meteen erg toeristisch, het leek  de Spaanse kust bij Salou wel. Nu staan we aan het strand op een camping vlak bij het stadje Cowes. Lekker gelezen in het zand met uitzicht op de baai.

Morgen naar een koala sanctuary (dan weten we zeker dat we ze te zien krijgen) en de pinguinparade, ( s'avonds komen hier aan het strand honderden kleine pinguins aan land). We zijn benieuwd.

 

 

Zondag 11 november

 

Eerst zijn we vanmorgen kaartjes gaan kopen voor de pinguins vanavond. Dat was niet goedkoop. Ze wilde Louis eigenlijk een soort loge-plaats aansmeren vanwege zijn slechte rug, zei ze met rolstoel en al. (Ze heeft wel drie keer gevraagd of hij wel goed kon lopen.) Slechts voor 10 mensen beschikbaar maar wel 84 dollar pp. Wij kozen voor de middelste optie op een tribune maar dicht bij het strand 44dollar pp. Tot teleurstelling van de dame. Je kon ook nog een goedkopere versie nemen wat verder weg van het strand voor 22 dollar pp en dat voor dieren die gratis het strand op komen iedere avond. Bij volledige bezetting op de tribune goed voor 15.000  dollar (12.000 euro)  per dag, dat is nog eens zaken doen. Foto's mogen er niet gemaakt worden maar wel na afloop worden gekocht!!

Een stukje verderop, het meest westelijke punt van het eiland zijn we een boardwalk gaan lopen langs een grote zilvermeeuwenkolonie en een mooi uitzicht op kliffen en de zuidelijke oceaan. Het is vandaag weer erg warm met een strakblauwe hemel.

Verder nog een piramideklif gezien en daarna naar de koala's. Eerst kaartjes kopen en het informatiecentrum bezoeken. Daar lieten ze de geluiden horen die koala's maken die we later ook echt hoorde in het park. Langs een boardwalk  in hun natuurlijke omgeving konden we ze nu goed zien. Een paar hadden een jong. Het blijven toch zulke leuke dieren. In het bos erachter was nog een wandeling waar ook koala's zouden zitten, maar niet gezien. We zijn toen nog maar even terug gegaan naar de diertjes. Toevallig was er een kleintje aan het klimmen en eten. Na een harde klap van een klapband op de provinciale weg schrok ze enorm en klom ze vliegensvlug terug naar de moeder. Blijft leuk om te zien. 

We zijn teruggegaan naar de camping om te eten omdat we al om 7 uur weg moesten voor de parade. Daar aangekomen bleek het een hele happening te zijn. Er liepen honderden mensen. Zelf hadden we gedacht dat zondag avond wel eens rustig zou kunnen zijn. Niets was minder waar. Rijen bij de kassa. Wij konden zo doorlopen en kregen nog een chocomel aangeboden. Daarna zijn we naar de Penguin Plus tribune buiten gelopen over een houten boardwalk. Ook al vol met mensen. Je kon nauwelijks zitten. Wij balen en dachten ook dat we misschien maar een paar dieren zouden zien. Maar niets was minder waar. Eerst kregen we uitleg van een rancher over de Pinguins. Het bleken de kleinste ter wereld te zijn." The Little Penguin " is hun officieele naam. Ze zijn maar 20 tot 30 cm groot. Sommige waren geringd en die zijn dan ouder dan 10 jaar. Daarna zijn ze overgegaan op een chip om ze te herkennen. Als de zon onder gaat komen ze aan land om te rusten en hun jongen te voeden.

Om kwart over acht kwamen de eerste kleine pinguins aan land. Al hobbelend liepen ze het strand op en langs onze tribune en een aantal ging de berg op over een smal pad.  Soms wel 20 achter elkaar naar boven. Daarna bleven ze maar uit zee komen. Honderden tegelijk. En allemaal langs ons. Het was een erg grappig gezicht. Vaak moesten ze even uitrusten na een stuk lopen en zag je ze hijgen.  Een paar jongen waren uit hun nest gekomen om hun moeder te zoeken. Zelf schijnen ze die niet te herkennen maar hun ouders wel hun eigen jongen. De kleine pinguins klampten dan ook elke pinguin aan als zijnde hun moeder om eten te krijgen. Soms met 3 of 4 tegelijk op een grote en nogal aggressief. De stofwolken vlogen in het rond. De grote pinguins durfden er soms niet langs of liepen er snel met een boog omheen. Het was hilarisch om te zien. Na ruim een uur pinguins kijken, ze bleven maar uit zee komen, moesten we weg maar langs het wandelpad liepen ze vrolijk met ons mee. Overal op de duinen en in de struiken zag je pinguins en jongen. Ook hoorde je ze heel hard piepen. Buiten gekomen stond er een bord dat je onder je auto moest kijken voor dat je weg reed want soms zit er een pinguin onder. Lekker warm. In de struiken zagen we er wel 1 zitten maar niet onder de camper.  Het was een bijzondere avond. Helaas mochten we geen foto's maken dat was wel jammer.

Nu nog terug naar huis in het aarde donker en natuurlijk konden we de weg terug niet meer zo goed vinden. Gelukkig waren we toch snel bij de camping en zaten we buiten met een hele stapel wilde konijnen, een ander soort wildlife.