Van 66,33 naar 71,10,21 noorderbreedte

Van de poolcircel naar de noordkaapDinsdag 25 juni

Op 22juni hebben we op  het poolcirkel monument gestaan.   66,33 ste breedtegraad 
Het ligt op een hoogvlakte behoorlijk kaal met nog heel veel sneeuw. het was er heel koud met een harde wind en het begon ook nog flink te regenen. het leek de noordpool wel. Wij waren ook niet de enige die dit wilde zien. Erg druk met toeristen. Busladingen vol. Ook hier zoals op veel plekken op de wereld maken mensen van stenen torentjes op bijzondere plekken. Velden vol.
Weer verder door de bergen met ongelooflijk veel watervallen van honderden meters hoog. We hebben er nog nooit zoveel bijelkaar gezien. Ook reden we door mooie kloven met woeste rivieren.  Bij een meer in Ballangen hebben we gecampeerd. Vlak voor we het stadje inreden zagen we in de berm ineens twee vrouwtjes elanden staan. Wat een rare brede koppen hebben deze beesten. Helaas zagen we ze te laat om te stoppen, en er reden te veel auto's achter ons. Dat is wel vaker zo als we iets moois zien, je kunt op de E6 niet zomaar je bus aan de kant zetten en vaak kun je er nieteens  bijkomen. jammer van de leuke foto's die we hadden kunnen maken.
De volgende dag regende het en reden we vaak in de mist door laag hangende bewolking. We zagen niet veel van de omgeving. Gelukkig komen we op de terug weg hier weer langs.
 Met die mist moet je goed uitkijken want de wegen zijn soms erg smal met een hoge steile kant en de vangrail op de weg. De vrachtwagens trekken zich daar niks van aan en scheuren gewoon door. Dan is het soms met klamme handjes aan het stuur.
Gisteren zijn we door Narvik gereden waar veel staal wordt verwerkt. Niet erg aantrekkelijk. 70 kilometer voorbij Narvik zijn we de zweedse grens overgegaan richting Kiruna. We hadden gehoord dat dit zo'n mooie weg was. Het eerste stuk was dat ook maar verder erg saai. Geen dieren te zien. Ook de camping in Kiruna verdient geen schoonheids prijs. Hoewel ze erg aangeprezen wordt vonden wij het er vreselijk. Het leek de parkeerplaats bij de efteling wel. Gewoon op grind en beton.
Vandaag was het weer niet zo bijzonder, bos en wat meertjes en lange rechte wegen met dennenbossen. Wel hebben we weer een zonnetje. 
We zitten nu toch in Lapland maar zien geen rendieren. Wel zagen we over de weg twee heel kleine bolletjes lopen. Het bleken twee kuikentjes te zijn. Heel schattig.
 Wat we hier wel hebben zijn zwermen muggen. Je kunt de bus niet uit of je wordt gestoken. Net over de grens met Finland in Enontekio zitten we op een camping in de bus omdat je niet buiten kunt zitten. Vervelend want de zon schijnt volop. Gelukkig wordt het in de loop van de avond wat minder.
Morgen rijden we door het centrum van lapland richting Karasjok, de hoofdstad van lapland.

Woensdag 26 juni

Weer een saaie doortocht over de vidda (hoogvlakte) naar Karasjok. Wel zijn we weer in Noorwegen. We zijn daar na eerst een plekje op de camping te hebben geregeld naar het Sami museum " Sapmi" gegaan. Eerst een indrukwekkende film over het leven vroeger en nu en daarna een wandeling door een parkje met Sami tenten en hutten. Erg interessant. Deze Sami lappen hebben zoveel overeenkomsten met de Indianen, Maori en Aboriginals. Ze leven nog zo dicht op en met veel respect voor de natuur. En allemaal hebben ze het over moederaarde waar we heel zorgvuldig mee om moeten gaan. Tegenwoordig wordt dit wat moeilijker met al onze technologie en de jongeren willen niet meer zo leven.
Op de camping keken we uit over het dal en de stad, de muggen waren ook hier zeer actief. We zijn dan ook behoorlijk gestoken. Overal waar je net niet hebt ingesmeerd weten ze je te vinden. Ze kruipen ook je broekspijp in. Heel hinderlijk.

Donderdag 27 juni

Na Karasjok zijn we naar beneden afgedaald naar de Porsangerfjord. De omgeving veranderde drastisch. Weer bergen en mooie vergezichten. Rendieren  zien hadden we al opgegeven. Maar langs de waterkant van het fjord lagen plotseling een stel rendieren te luieren. Hier verwachten we ze helemaal niet. En zeker niet in zout water. Even later reden we na een bocht zo naar een grote groep rendieren. Ze schrokken net zo erg als wij van hun. Snel schoten ze de bosjes in. Bijzonder om zo'n grote groep bij elkaar te zien. bij de afslag naar Trollholmsund zijn we over een klein weggetje naar de Trollholmen gereden waar we het laatste stukje moesten lopen om bij versteende trollen te komen die uitkijken over de zee volgens de legende. Het was een leuk gezicht. Daarna naar Smorfjord gereden.
We staan nu op een plek 5 meter van de zee uitkijkend over het fjord aan het begin van de weg naar de Noordkaap. Het uitzicht is prachtig maar wat een slechte campings hebben ze hier. Dat begint ons wel te ergeren. Het is vaak een puinhoop en het sanitair slecht. je betaalt al gauw 30 tot 35 euro per nacht, en dan moet je voor de douche extra betalen. Soms sta je zo dicht naast elkaar dat je niet eens buiten kan zitten. maar ja het is niet anders. 
Er staat hier nu een hele harde koude wind maar wel met strak blauwe hemel en veel zon. Ennn geen muggen!!!!

Vrijdag 28 juni

Op naar de Noordkaap. Een kustweg van 116  Km lang komt uit bij de kaap. Het heeft mooie vergezichten naar eilanden en fjorden. Er groeien nauwelijks meer boompjes. Wel lopen hier rendieren gewoon over de weg en soms bijna in een tunnel. 
Om over te steken naar het eiland Mageroya moest je vroeger met de pont, nu hebben ze een tunnel van 6875 meter lang onder de zee gemaakt. Het diepste punt is  212 meter met een 9% helling. Toch een spannend idee.
 Het is hier op het eiland nog kaler dan aan het vaste land. Net een maanlandschap. Na de tunnel zijn we naar Honningsvag gereden voor de boodschappen. Een echt vissersdorp. Omdat het zulk mooi weer begon te worden hebben we besloten om meteen naar de noordkaap te rijden. Je weet nooit wat het morgen is. De weg ernaar toe is heel stijl en langs een bergrug. Maar weer met mooi uitzicht over fjorden en kale rotsachtige bergen. Bij de kaap aangekomen moet je entree betalen en dat was niet voor niks voor een stukje rots op te mogen. Bijna 20€ pp. Maar dan mag je er wel 2 dagen blijven. We hadden er mogen camperen. Er is een groot restaurant bij en ze tonen er een film over de seizoenen op het eiland. En natuurlijk de kaap  waar een wereldbol staat als eikpunt. 71, 10, 21 graden noorderbreedte. En ook hier waren we niet alleen. Op het parkeer terrein stond het vol met campers. Die van ons is maar een heel kleintje vergeleken bij de rest. Omdat het zo mooi weer was konden we ver over de noordelijke ijszee kijken. Na een uurtje rond te hebben gelopen hadden we het wel weer gezien en zijn naar een camping (lees parkeerplaats met stroom) gereden. Waar we met duitse buren die 2 meter van ons vandaan staan, lekker knus. Ook dit gebeurt regelmatig, een groot terrein maar vlak naast elkaar gaan staan. Erg raar vinden wij. Gluren bij de buren :)