Botanische tuin, treinreis en safari

Woensdag 30 April

Een lange dag voor de boeg. Vanuit Kandy zijn we eerst de Botanische tuin gaan bezoeken. De mooiste van de wereld wordt deze genoemd. Het is ook een bijzonder mooie tuin, aangelegd eind 1800 door de engelsen. Er staan dan ook zeer oude bomen. Veel geschonken door andere landen bij statiebezoeken.Ook hebben ze overal mooie perken met allerlei soorten bloemen. Op 1 stuk hebben ze in de bomen duizenden grote vleermuizen hangen. Het lijken vliegende honden maar het zijn fruit vleermuizen. Ze eten alleen vruchten. Het is een grote attractie. Af en toe vliegen er tientallen rond sommige met een spanwijdte van zeker 50cm. tot 1 meter. Na nog wat te hebben rond gelopen in de tuin zijn we weer verder gereden richting de hoge bergen. Keerthi liet ons eerst nog de campus zien van Kandy omdat hij zijn schoondochter dan wat eten kon brengen. (Het eten schijnt niet al te best te zijn daar.) Hier zit de medische en chemische afdeling midden in een parkachtige omgeving. 
De omgeving is bijzonder mooi. We gaan ook steeds hoger tot boven de 2500 meter. Eerst zien we onderweg veel tuinbouw en rijstvelden. Meer hoger in de bergen zie je de theestruiken en theefabrieken. Bij een stop waar we foto's maakte van de theestruiken kwamen er meteen 2 tamilvrouwen naast ons staan die ook op de foto wilden. Wel vroegen ze daarna om geld, ze waren niet weg te krijgen, niets voor niets ook al is het ongevraagd. Bij de Macwood theefabriek, de hoogst gelegen en de beste volgens onze gids hebben we in de fabriek uitleg gekregen hoe thee wordt geplukt en verwerkt. In het cafe kregen we de thee te proeven en in de winkel heb ik wat thee gekocht. Deze smaakte erg lekker. Heel anders dan de thee in de hotels die bijna zwart wordt geschonken. Dan is hij zo bitter. Eigenlijk drink je die met melk. Hier bij de theefabriek zien we wel meer toeristen. Grote bussen vol maar ook kleine busjes net als wij. Chinezen, russen en engelsen.
Weer verder, als maar hoger ligt het stadje Nuwara Elia, het hoogst gelegen stadje van Sri Lanka. We zijn er even door gereden en bij het oude Grand Hotel waar we 12 jaar geleden ook waren zijn we gestopt. Grappig om dit statige hotel weer te zien het is zo engels. We moeten hier overstappen op een ander busje om ons naar het station te vervoeren. De weg er naar toe word verbreed en geasfalteerd en onze bus kan daar niet overheen. Terwijl we weer een Sri lankaanse 5 minuten wachten (half uur) begon het te regenen. Balen want als dit doorzet zien we niks tijdens de treinreis. Na een half uur over een zeer slechte weg kwamen we aan bij het station. De trein zou om kwart voor 4 vertrekken maar deze had vertraging, het zou half 5 worden. Pas om 10 voor 5 konden we instappen. Op het perron stond een grote groep russen ook te wachten. Om de tijd te doden waren ze maar alcohol gaan drinken ze werden steeds luidruchtiger en toen de trein kwam begonnen ze spontaan te zingen.
 Het reisbureau hier had een fout gemaakt en geen kaartje met een besproken plaats aan Keerthi meegegeven. We moesten daardoor in de tweede klas en misschien konden we dan geen zitplaats meer vinden. Gelukkig viel dit mee. Keerthi heeft aan wat Sri lankanen gevraagd of ze ons wilde melden wanneer we op het station Bandarawela aankwamen. Hij zorgt erg goed voor ons. Terwijl we eindelijk op weg gingen begon het steeds harder te regen en uiteindelijk ook onweren. Daardoor werd het erg vroeg donker. We hebben hard zitten balen. Het was een heel oude trein de helft van de ramen kon niet dicht en de deuren bleven steeds open staan. Dit zou in Nederland toch niet gebeuren. De trein deed er ook nog eens 2 keer zolang over. In plaats van 1,5 uur, 3 uur. Later hoorde we van Keerthi dat de machinisten in staking zijn en expres de treinen langzaam laten rijden. Ze willen dat de treinen worden overgenomen door prive bedrijven. Levert meer geld op. Doodmoe kwamen we aan in Bandarawela. Onze mede passagiers begonnen ons te roepen en te waarschuwen. Erg vriendelijk allemaal. Buiten op het perron stond Keerthi ons op te wachten op blote voeten en zijn broek hoog opgerold. De straat stond helemaal blank? Zeker 30cm hoog. Gelukkig kon hij zijn busje voor de ingang krijgen en konden we droog instappen. Hij was er zelf ook pas een half uurtje geleden aangekomen door het slechte weer. Het hotel konden we al zien dus binnen 5minuten waren we er al. Gauw naar onze kamer, eten en vroeg slapen.

Donderdag 1 Mei

Vandaag konden we het rustig aan doen. Naar Tissamaharama is het maar 75 km. Toch nog goed voor 3 uur rijden. Bandarawela is niet zo'n bijzondere stad. Er is wel een grote moskee. Vanuit onze kamer hadden we een mooi uitzicht daarop. Wat een geluk dat het ochtendgebed hier is verboden anders waren we al om half 5 wakker gejodeld. Dit hotel is wel wat minder dan de andere maar voor 1 nacht is het prima. Wel hoorde we vanmorgen rond 9 veel muziek, het is Labour Day vandaag en iedereen heeft vrij. Er is een grote muziektent waar iedereen op af komt.
Na het ontbijt zijn we om 10 uur weer verder gereden. Nog steeds hoger de bergen in. Wat een vergezichten en wat een steile hellingen. De weg is een en al bocht. Weer langs theevelden, bossen met palmbomen. Bij een hotel zijn we gestopt om in de tuin van het mooie uitzicht te genieten. Bij het stadje Ella zijn we naar de hoge Rawana Fals gaan kijken. Nu bijzonder groot door het vele regenwater van de afgelopen dagen. (Dit komt mij erg bekend voor ). Ella is een trekpleister voor backpackers en dat zie je ook, veel jonge toeristen hier. Ook hier vallen we weer op, nu werd Nadia gevraagd door een Sri Lankaans meisje om samen op de foto te gaan voor de waterval. Het blijft grappig.
Weer verder met het busje gaat het alleen maar bergafwaarts. Bij een klein dorpje reden we langs een pottenbakster. We zijn even gaan kijken. De vrouw maakte traditionele sri lankaanse potten gewoon langs de weg. Ook mochten we de oven zien en haar keuken. Haar kinderen begonnen gelijk om geld te vragen en vonden de pen die we gaven niet goed. De vrouw hebben we wat gegeven maar vond dit ook niet genoeg. Vooraf hadden we aan keerthi gevraagd wat we moesten geven. Nadia die achter liep werd door het meisje een paar keer geslagen op haar arm om meer geld te krijgen. Zo vervelend is dit. Erg arm waren ze niet. We zagen een grote flatscreen tv binnen staan en ze hadden een behoorlijk groot huis. We worden er ook een beetje boos van. Gauw weer verder. Na een half uurtje rijden waren we uit de bergen en was het weer plat, niet lang daarna kwamen we bij Tissamaharama aan. Eerst naar de supermarkt. We wilden currykruiden kopen. Keerthi kwam mee naar binnen om ons te adviseren wat we precies moesten nemen. We hebben dan ook behoorlijk wat gekocht. Omdat het zo'n groot bedrag werd kon hij met een behoorlijke korting linzen kopen voor zijn vrouw. Hij vond het geweldig. Het is zo'n vrolijke man en begint steeds meer grapjes te maken tegen ons en moet er zelf hard om lachen. (Dit komt ons bekend voor zeggen de meiden.) Hij verteld ook trots over zijn gezin. Vrouw, 2 zonen en een dochter. We horen veel over de gewoontes hier en hoe hij daar mee omgaat.
We zitten hier weer in het warme gedeelte. Het is hier zeker 36 graden. Heel anders dan vanmorgen in de bergen daar was het net 20 graden. Ons hotel ziet er goed uit met een mooi zwembad. We hebben kamers in de binnentuin vlak bij het zwembad. Na de lunch zijn we maar eerst gaan zwemmen. Het zwembadwater is heel erg warm. We hebben er tijden ingehangen. Morgen gaan we op safari. Femke heeft besloten om niet mee te gaan. Ze is iedere keer niet zo lekker. We moeten nog steeds wennen aan het eten. Nadia, Myrna en ik gaan wel. We worden om 5.30 opgehaald. Kreun.

Vrijdag 2 Mei

De wekker liep om half 4 af. Dat is nog eens vroeg. Gauw aankleden en op weg naar Keerthi. Hij stond al te wachten met onze ontbijtbox voor straks in het park. We gaan met z'n drieen omdat Femke niet erg lekker is. Wel jammer.
Voor het hotel stond onze safari-jeep te wachten. Snel vertrokken we. Het is nog donker maar in de stad was al volop leven. Hier wordt wel het ochtendgebed gezongen vanaf de moskee. Je moet wel wakker worden daarvan. Wat een geluid! Na een half uur waarvan het laatste stuk over een zandweg kwamen we bij de ingang. Toch spannend wat we zouden zien. Hier kwam er ook nog een gids bij ons. Hobbelend gingen we op pad. Het eerste wat we tegen kwamen waren pauwen, allerlei kleine vogels, herten, waterbuffels in grote groepen die een bad namen in de poeltjes. Omdat het zo warm is zijn deze behoorlijk opgedroogd en zitten ze dik onder de modder. Verder hebben we groepen apen en zwijnen met jongen gezien. Later zagen we een zwijn eten van een kadaver met boven zich op een tak twee arenden, wachtend op hun beurt. Verder hebben we een aantal olifanten gezien sommige alleen, dit zijn de mannetjes en een grote groep vrouwtjes met jongen erbij. Een kleintje van 1 maand oud hollend achter zijn moeder. Ook durfde deze een witte reiger weg te jagen al rennend met zijn slurf rechtvooruit. We reden diep het park in en namen allerlei zijwegen om dieren te spotten. Soms als er een dier was gespot stonden er wel 5 of 6 jeeps op een rij. Ook gaven de chauffeurs elkaar aanwijzingen waar je wat kon zien. Wij kwamen een grote olifant tegen op de weg vlak naast onze jeep maar de volgende die aankwamen zagen hem al niet meer. Hij liep de bosjes in en je bent hem kwijt.
We konden de voorkant boven de cabine van de jeep open doen zodat we goed zicht hadden en ook lekker wat wind door je haren had. Alleen het vele oranje stof vooral als je achter een andere jeep reed was wat minder. Aan het eind stonden mijn haren recht over eind en waren oranje. Nadia had haar zonnebril op en had een oranje gezicht met grote witte vlekken om haar ogen. Myrna zat veilig achter ons. Onze kleren hebben we gelijk moeten wassen. Alles was oranje.
Aan het strand ver in het park mochten we er even uit om het ontbijt op te eten. We waren hier zeker niet de enige. Op dit strand was een gedenkteken voor de tsuunami die hier een aantal bungalows had weggevaagd. De dieren waren allemaal gevlucht zei de gids, die voelen gevaar beter aan. Om 9 uur was het al 35 gr. Keerthi die ook mee was zei dat we niet veel dieren meer gingen zien omdat het te warm was en de beesten dan wegkruipen in de schaduw. Wel zijn we via een klein zandpad vol gaten en gleuven, gelukkig hebben we een 4x4, naar een grote rots gereden om een luipaard te spotten. Hij was helaas niet thuis. Ze hadden hem al tijden niet gezien. Verhuisd nemen we aan. Je moet het ook maar zo treffen met dieren. Zij blijven in beweging en het park is erg groot.
Hierna zijn we terug gegaan naar de uitgang en weer naar het hotel. Vlak voor tissamaharama staat een grote witte stoepa. De monniken daar hebben  een olifant die in bad werd gedaan in de sloot toen wij langs reden,we zijn even blijven kijken. De olifant werd geprikt met een stok omdat hij niet deed wat de verzorger wilde en begon vervolgens luid te tetteren en sprong op. Wat een hard geluid. Nadia maar myrna en ik ook schrokken ons wild. Nadia zat er het dichtste bij en zij dacht straks pakt hij me. We moesten er later wel erg om lachen. Weer in het hotel, het was inmiddels 11 uur, zijn we gauw gaan douchen en heerlijk gaan zwemmen. We zijn de enige. Na een uur helemaal gerimpeld kwamen we er opgefrist weer uit. 
Inmiddels begint de lucht te betrekken en er word vanmiddag onweer verwacht. Gelukkig hebben we niet de namiddag safari zou toch jammer zijn als het hard regent.
Vanmiddag in de tuin kwam er een groep makaken. Ze liepen hard over het dak en slingerden in de bomen. Een tuinman kwam hard aangerend en begon rotjes af te steken. Ze willen ze hier echt niet hebben in de tuin. Het is alweer de laatste avond hier. Morgen gaan we naar Galle. Daarna ons laatste hotel in Kalutera. Het gaat nu zo snel.