Onze laatste dagen in Sri Lanka

Zaterdag 3 Mei

Vandaag was een bijzonder saaie dag. Na het ontbijt zijn we vertrokken richting Galle over de A2. Ik dacht dat we veel langs de oceaan zouden rijden maar helaas. De weg loopt iets meer het land in door veel stadjes. Er zijn wel wegen langs het water maar die worden geasfalteerd en kun je er niet overheen. We gaan met een slakkegangetje. 60 buiten de stad en 40 km erbinnen. Bij Habarana was een nieuwe snelweg gemaakt bij een nieuw internationaal vliegveld, 4 baans met grote afslagen. Maar helaas je mag hier maar 70 en Keerthi rijdt dan nog langzamer. Stopt ook soms midden op de weg om te kijken of hij goed rijdt.
Habarana is geheel verwoest door de tsunami. Nu maken ze er een grote haven en het stadje is een paar kilometer verplaatst het land in. Doordat het zaterdag is is het heel erg druk. Het schiet niet op. We hebben over 100km 4 uur gedaan. Bovendien begon het nog te gieten ook. Dus leuk langs het strand lopen zat er niet in. Onderweg kom je een blowhole tegen die we eigenlijk wilde gaan bekijken maar de oceaan is zo kalm dat Keerthi het afraden. Je moet hier namelijk ook voor betalen om het te mogen zien zei hij en dan werkt de blowhole niet is zonde van het geld vond hij. Verderop kom je ook paal vissers tegen, Keerthi had daar slechte ervaringen mee. Toen hij er met een stel engelse langs kwam en ze wilden een foto maken moest ze betalen. De paalvissers zitten daar voor de toeristen en er staat een man op het strand om in de gaten te houden wie er een foto neemt en vraagt meteen geld ook heeft hij van Keerthi de sleutel afgepakt en pas terug gegeven toen de vrouw meer betaalde. Erg intimiderend. Daar hadden wij geen zin in maar toen hij even later stopte en ik een paalvisser zag kon ik makkelijk vanuit de auto met mijn telelens een mooie foto maken. Keerthi vond het prachtig. Er stond wel een man heftig te zwaaien toen we langs reden. Wat een gedoe allemaal en voor ons weer erg vervelend dat je niks meer kan doen. In het vakantie programma stond dat we langs het Holland house voor een rondleiding zouden gaan. Een door een nederlandsche vrouw opgezet weeshuis na de tsunami voor weeskinderen en gesponserd door nederlanders. Het was een groot complex, een grote tuin en allerlei bijgebouwen. We werden vriendelijk ontvangen, mochten het kantoor zien, kregen uitleg hoeveel kinderen daar waren, 60 jongens en 66 meisjes. Verder liet ze ons het planbord bekijken wat het week programma was en dat was het. Geen rondleiding. Nog net konden we in een zaal kijken waar een groep jongens tv zaten te kijken. We weten werkelijk niet waarom dit in ons vakantieprogramma zit. Zelf hadden we nog heel veel pennen, stuiterballen en ballonnen bij ons om uit te delen en die hebben we daar achter gelaten. Ik kreeg keurig een bonnetje van ontvangst van de geschonken spullen. Toen maar weer verder. Keerthi vond het erg interressant allemaal en zei tegen ons dat we het beter kregen in een volgend leven. Als je goed doet in dit leven krijg je je beloning in het volgend. Toch mooi meegenomen!!
Na nog een klein stukje rijden kwamen we bij het hotel aan. We hebben twee kamers ver uit elkaar maar met een mooi uitzicht op de oceaan. De kamers zijn erg groot maar wel overal schimmelplekken op de muren. Jammer. Maarja het kan ook niet iedere dag geweldig zijn. Hopen maar dat het morgen droog blijft als we Galle gaan bezoeken. Daarna alweer naar ons laatste hotel waar we tot vrijdag blijven en zullen we afscheid moeten nemen van Keerthi morgen.
Al in het begin van de vakantie hadden we aan Keerthi gevraagd of hij onze vorige gids Monroo toevallig kende. Dit was zo. Hij bleek nog steeds bij het agentschap te werken. Gelijk heeft hij hem enthousiast opgebeld en zowel femke als ik hebben met hem gesproken. Monroo bleek nog allerlei foto's van ons te hebben en wilde ons graag ontmoeten. Vandaag belde hij Keerthi om te zeggen dat hij morgen in ons hotel 's middags langs zal komen. Heel leuk want we hebben goede herinneringen aan hem.

Zondag 4 Mei

Het hotel beviel helemaal niet. Het eten was niet zo goed en we waren bang dat we er ziek van zouden worden. Een grote tv stond hard aan in de eetzaal, viese tafelkleedjes, stoffen servetten met gaten en er werd stevig gerookt door de hoofdzakelijk mannelijk gasten. Het ligt ook pal aan de weg en de hele nacht raast er verkeer voorbij. Bij Nadia en Femke konden de balkon deuren niet op slot en die hebben we met een tafel gebaricadeerd. Op onze kamer hing een niet al te schone handdoek. We kregen wel gelijk nieuwe,maar toch. Ook de lakens hadden hoewel schoon hun beste tijd gehad. Dit hebben we nog niet eerder meegemaakt. Ook de douche de andere morgen was wel heel erg verfrissend doordat er bijna geen warm water was. Gelukkig gingen we weer weg. 
Het nederlandsche stadje Galle was vlak bij en eerst zijn we de protestant christelijke kerk gaan bekijken. Er was een dienst bezig en er werd luidkeels gezongen op swingende muziek. Gaat hier iets anders dan bij ons. Verder hebben we een stuk over de kademuur bij de vuurtoren gelopen en een aantal straatjes met winkeltjes bezocht. We kwamen veel bruidsparen tegen die hier foto's kwamen maken. Allemaal in een mooie rode jurk. De meiden wilde hierna weer verder en onderweg konden we langs de weg nog de resten zien waar de tsunami haar sporen had achter gelaten. Er staat een grote boedha als gedenkteken en een wat kleiner voor alle slachtoffers.
In een stadje waar we doorheen reden zagen we een Hindoetempel en omdat we daar nog niet ingeweest zijn wilde we die wel bekijken. De tempel was zeker honderd jaar oud. Binnen werden we rondgeleid door een priester die ons de verschillende beelden liet zien. Ook kregen we alle vier een mooie rode stip op ons voorhoofd tegen de kwade geesten. Het is hier zo anders dan een boedistische tempel.
Voordat we bij het hotel kwamen zijn we langs een sanctuary &research center for sea turtle's geweest. Hier worden de eieren die de vissers vinden naar toe gebracht, ze krijgen hier geld voor. Ze worden dan begraven in het zand. Bij iedere kuil staat een bordje hoeveel eieren en de datum van binnenkomst. Als de eieren uitkomen, meestal 's nachts worden ze opgevangen en in een soort grote badkuip gelegd. Het waren er wel een paar honderd waarvan er straks slechts een paar schildpadjes het overleven in de oceaan. Ze blijven hier drie dagen en daarna worden ze op het strand neergezet om zo naar zee te kruipen. De gids vertelde dat als ze in het zand worden uitgezet komen ze haast zeker weer terug om hier later eieren te leggen. We mochten alle vier een paar schilpadjes vasthouden. Zo schattig maar wat hebben ze al sterke zwempoten. Verder waren er nog een paar andere soorten schildpadden en een paar met grote verwondingen of misvormingen. 1was beide zwempoten kwijt aan de voorkant doordat hij in een vissersnet was verstrikt geraakt. Deze redden het nooit meer in de natuur en blijven dan ook in de opvang. We mochten hier ook nog een schildpad van zeker 10 kilo vasthouden. Wat een groot beest. Ze doen daar wel heel goed werk voor deze beesten. Het is inmiddels verboden om in Sri Lanka schildpadden te doden of te verhandelen.
Na de schildpadden was het nog maar een klein stukje naar het hotel, we zijn benieuwd. Het is onze laatste stop voordat we weer naar huis gaan. Voor Kalutera reden we een smal weggetje in en na een kilometer kwamen we bij het resort aan. Het zag er prachtig uit. Heel modern en strak. Het ligt op een landtong aan zee en aan een binnenbaai. Het heeft een prachtig mooi zwembad vlak bij het strand. Hier hebben we afscheid genomen van Keerthi waar we twee weken toch mee opgetrokken zijn. We hebben zijn telefoon nummer en emailadres en hij heeft myrna voorgesteld om samen zaken te gaan doen. Zij verkoopt de reizen en hij regelt het hier. We zullen zien maar we kunnen hem echt aanraden. 
De kamers die we krijgen in het hotel liggen een stukje uit elkaar. De kamer van myrna en mij heeft een balkon kijkend op een binnenplaats en een muur. Heel jammer want ik zit er graag op en vind een leuk uitzicht dan wel beter. Femke en Nadia waren zo lief om met ons te ruilen zodat ik uitzicht heb op de tuin en de zee. Om niet altijd bij de drie meiden te zitten vind ik het heerlijk om op het balkon te lezen. Nu maar hopen dat het weer goed blijft want de voorspellingen zijn niet zo goed. Ze verwachten veel regen. Aan het eind van de middag kregen we een telefoontje dat Monroo op ons zat te wachten in de lobby. Het werd een hartelijk weerzien. Hij had foto's van ons bij zich die wij hadden toegestuurd. Wat een jonge bekkies hadden we 12 jaar geleden. Ook wist hij nog veel van onze reis die we toen hebben gemaakt. Monroo had tijdens die reis de kinderen zoveel van Sri Lanka laten zien, ruiken en proeven. We hebben het er nog regelmatig over. Met Monroo hebben we afgesproken dat we vrijdag door hem naar het vliegveld worden gebracht en daarvoor bij hem gaan eten om zijn vrouw weer te ontmoeten. We vinden dit een goed plan.
Ik zit dit verslag nu te schrijven op mijn balkon en tientallen kleine eekhoorntjes spelen in de boom naast me. Ook zitten er hier ongelooflijk veel vogels die af en aan vliegen. Net kwamen er drie grote kraaien vlak voor me in een boom zitten, kijken of ik niet iets te eten had. (Ze stelen hier in het restaurant zagen we) Straks gaat het vast regenen, de lucht word aardig donker maar de temperatuur is heerlijk.

Maandag 5 Mei

We lopen een beetje te balen. Het regent behoorlijk. We vinden tot vrijdag hier zitten met slecht weer een beetje zonde van de tijd maar het is niet anders. (We moeten nog even in de relexmodus komen). Op het balkon zit je droog en de temperatuur is behoorlijk hoog. De meiden zijn wat gaan pingpongen en poolen. Om half zes is het happy hour met heerlijke cocktails. Dat was even genieten. In dit hotel is alles zeer goed geregeld. Het is heel schoon, alles doet het gewoon. Ze hebben heerlijke buffetten. Er loopt ook erg veel personeel die bijzonder vriendelijk zijn. Als je iets vraagt wordt het meteen geregeld. Het ligt aan het eind van schiereiland dus geen verkeer. Vanuit het zwembad heb je zicht op de oceaan. Alleen het grijsgehalte van de overige gasten is erg hoog. Veel oudere stellen uit duitsland zitten hier en een aantal russen. Je wilt niet weten wat die allemaal op hun bord stouwen bij het buffet. Zo zijn de schalen gevuld, zo zijn ze weer leeg. Ook dringen ze voor. Maar ja wij gaan gewoon wat later eten, hebben we er geen last van. 
Wat wel grappig is dat 's avonds er een jongen langs komt met een mandje bloemen en een grote spuitbus om in je kamer te spuiten vanwegen de muskieten. Ze hebben ze niet zegt hij maar er moet wel gespoten worden. We moeten vooral van onze vakantie genieten. Een beetje raar wel. 

Dinsdag 6 Mei

Na het ontbijt zijn we bij het zwembad gaan zitten maar we lijken wel weervrouwtjes. Het ene moment schijnt de zon, dan begint het te gieten en even later is de zon er weer. We lopen wat af hier. Zo hebben we eigenlijk de dag doorgebracht. Maar met een heel spannend boek is het niet vervelend. Hopen wel dat het morgen beter wordt. We beleven even geen spannende verhalen meer. Morgen gaan we misschien naar kalutara met een tuktuk om te shoppen.

Woensdag 7 mei

De dag leek zo mooi te beginnen maar toen we een uurtje bij het zwembad lagen werden we snel naar binnen gehaald. Het begon te stormen en ontzettend hard te regenen. Wel een heel mooi gezicht zoals het van zee aankwam. Gelukkig konden we in de loop van de middag weer naar buiten. De meiden hebben de tijd nuttig besteed door met de poolman tafeltennis te spelen en te snookeren. Ach en dan nog een lekker cocktailtje aan het eind van de dag, heerlijk.

Donderdag 8 mei

Hoera de zon schijnt volop. Maar eerst moesten we naar kalutara om een klein koffertje te kopen want we hebben toch wel veel dingen gekocht hier en dat moet mee. Buiten het hotel hebben we twee tuktuks genomen na het onderhandelen van de prijs, die ons naar diverse winkels reden. Een koffer was gauw gevonden daarna nog wat drank kopen. De jongen van de tuktuk wilde het wel voor ons doen. Niet normaal dat vrouwen dat hier doen. Maar dat laat ons niet weerhouden. Op naar de drankwinkel. Deze voorgevel is voorzien van een traliehekwerk waar een klein luikje in zit waar je het kan bestellen. Voor ons werdt echter een deurtje geopend waardoor we bukkend naar binnen konden. Zo konden we daar onze keuze maken. We werden wel bekeken door de drie mannen en ze kwamen natuurlijk met vragen hoe dat nou zat met ons, rare vrouwen die nederlanders. 
Hierna zijn we weer door het verkeer scheurend met de tuktuk terug gegaan naar ons hotel om te genieten van onze laatste dag aan het zwembad. Iedereen van het personeel weet dat we weggaan. De roomboy had met keurige letters van bloemen "good by" geschreven op ons bed. Aan het eind van de dag begon het weer al weer om te slaan. Nu kunnen we onze koffer opnieuw inpakken en kijken of alles past. Morgen worden we om 11uur door Monroo opgehaald om bij hem thuis te eten en daarna gaan we richting vliegveld voor een wel heeeel lange terug reis. Colombo-Dubai is 4,5 uur vliegen, dan 6 uur wachten op Dubai-airport midden in de nacht, en dan nog 6 uur te vliegen naar Amsterdam. Dat zal niet mee vallen.