De Everglades

Donderdag 6 februari

Hier vlak bij op Big Pine Key is een National Wildlife Refuge waar de Key Deer voorkomt. Het is een beschermd hertje van ongeveer een meter dat alleen hier leeft. Ongeveer 600 tot 750 lopen er rond. Van morgen zijn we dus op safari gegaan met onze camper. We reden gewoon door een woonwijk en daar zagen we er al een paar. Later op No Name Key liepen er nog drie, ook een mannetje met een gewei. Je kunt ze gewoon benaderen en fotograferen. Wel oppassen ze steken zo de straat over.
Bij de Bluehole een grote zoetwatervijver beloofden ze ons krokodillen, maar helaas die waren ondergedoken. Wel zagen we drie schildpadden. 
Terug op de camping hebben we genoten van het mooie weer aan het strandje waar tot onze schrik opeens een iguana vlak langs onze voeten voorbij schoof. Hij bleef nog wel even zitten voor een paar mooie foto's.
'S avonds zie je nog al wat lichten op de camping dus zijn wij nieuwsgierig als we zijn, een rondje gaan lopen. Je weet niet wat je ziet. Hebben die grote buscampers al twee airco's aan, nu hadden ze neonlichten, lichtslangen langs de bus gespannen, kunstkerstbomen en palmen met lichtjes erin aan. Ook allerlei lampjes hangen in de bomen. Echt een dolle boel. Het leek wel een kermis. 
De volgende morgen zagen we een busje aankomen met 4 mannen, die erin gespecialiseerd zijn om die grote bussen met een hogedrukspuit schoon te maken. In een kwartiertje stond de camper weer te blinken in de zon. Een aantal werden er zo schoongemaakt. Toch apart allemaal.

Vrijdag 7 februari

We gaan vandaag weer naar het begin van de Key's naar Key Largo. Het hele eind moeten we terug over alle eilanden van Key West, dan Big Pine Key en The Lower Key's, Marathon, Islamorada en Key Largo. Dit zijn de hoofdeilanden die onder verdeeld zijn in kleinere eilandjes. Te veel om op te noemen. Tijdens onze rit werden we soms tegemoetgevlogen door grote groepen pelikanen en aalscholvers. Vooral de pelikanen zijn indrukwekkend in hun vlucht en af en toe zie je ze het water in duiken voor een vis.
Bijna aan het eind van Key Largo hebben we op een kleine camping een plaatsje vlak bij het John Pennekamp Coral Reef State Park waar we morgen het rif op gaan.
Ook nu staan we weer naast iets bijzonders. Een bus met aan de achterkant een volliere met pratende papagaaien en kakatoes. Ze fluiten en roepen, klinkt heel exoties allemaal. 'S avonds laten ze een rolluik neer en hoor je de beesten niet meer. Aan het eind van de dag hebben we een tijdje aan het binnenmeer gezeten met uitzicht op de everglades.
Heerlijk dat we nu elke dag zulk mooi weer hebben.

Zaterdag 8 februari

We zijn na even wat boodschappen te hebben gedaan al vroeg naar het State Park gereden. De tickets moesten in ieder geval een uur van te voren worden opgehaald. Er bleek van alles te doen te zijn in en rond het bezoekerscentrum. In het centrum hadden ze een groot aquarium die veel vissen uit de oceaan lieten zien die hier voorkomen. Verder waren er stranden om te zonnen, je kon er kano's huren om door de kanalen tussen de mangroverbossen te varen. Er waren verschillende boten die mensen vervoerden naar het rif om te snorkelen of te duiken. Er liggen hier voor de kust diverse scheepswrakken en een christusbeeld onderwater. Wij kwamen alleen voor de glasbodemboot. Een grote katamaran die in zijn vleugels een bodem van glas heeft. Je kon erom heen zitten en zo onderwater kijken. Eerst zijn we door grote kanalen langs de mangrovebossen naar de Atlantische Oceaan gevaren. Vandaar ging de boot op volle snelheid richting open zee. We konden boven aan dek zitten en genieten van de zon en het uitzicht. Na 40 minuten kwamen we bij het Coral Reef aan. Het rif ligt 5 km uit de kust en is 33km lang. Daarnaast liggen er tot aan Key West nog diverse riffen. De boot ging stilliggen en iedereen ging om de vleugels heen staan of zitten en kon zo het koraal en allerlei mooie gekleurde vissen langs zien zwemmen. Er kwamen een paar joekels van vissen langs. Bijzonder om te zien. Ook 1 van bijna twee meter die zich normaal alleen 's nachts laat zien. Dit rif ziet er weer heel anders uit dan in Australie. We werden tijdens het kijken wel gewaarschuwd voor zeeziekte en aanvankelijk leek het goed te gaan maar nadat ik op een andere plek was gaan staan waar de deining anders was werd ik toch wel heel zweterig. Gelukkig was het stil liggen na 45 minuten afgelopen en konden we aan dek om weer terug te varen. Op de vaste wal voel je je gelijk weer een stuk beter, zo raar. Na afloop zijn we naar het vaste land van Florida gereden waar we in Florida City op een camping staan vlak bij de Everglades. 

Zondag 9 februari

Gisteravond kregen we een gigantische bui over ons heen die gelukkig na een uurtje over was. Het was wel een stuk koeler daarna. Toen we vanmorgen vroeg opstonden was het erg mistig. We wilden vandaag naar de Everglades. Toch maar gegaan en terwijl we bij het park aankwamen begon de zon eral doorheen te schijnen. Na het bezoekerscentrum, een gezellig praatje met een ranger en de poort waar je je entreekaartje moest kopen, zijn we naar de eerste stop gereden, Royal Palm waar het Anhinga-trail was. Daar zie je tijdens een wandeling over een boardwalk langs vijvers en slootjes veel vogels, schildpadden en een paar alligators en veel vissen. De vogels die we gezien hebben zijn een aantal soorten aalscholvers. De slangehalsvogel ( Anhinga ) waarnaar het pad is vernoemd. Deze vogel duikt als een torpedo door het water op zoek naar vis. Verder waren er zwarte en witte ibissen, woodstork (vrij vertaald, de houtooievaar) grote witte reigers en de Amerikaanse kleine zilverreiger, met zwarte poten en knal gele tenen en een zwarte snavel. Grappig om te zien. De visarend en de blauwe reiger. Verder nog wat andere mooie vogels die we niet bij naam weten. Bij de parkeerplaats liepen grote groepen zwarte gieren die op de daken van auto's gingen zitten. Je kon er zeil lenen om over de auto heen te spannen. Veel mensen deden dit ook uit voorzorg tegen beschadiging van het dak. Deze beesten hadden ook erg scherpe nagels. Je mag hier in het park geen dieren voeren, je kunt 5000 dollar boete krijgen. 
Verder hebben we daar het Gumbo Limbotrail gelopen, een pad door tropisch bos waar de Gumbo Limboboom groeit die een rode schilferige bast heeft.  
Verder zijn we tot aan het eind van het park naar Flamingo gereden, zo'n 60 km het park in, waar ook weer een bezoekerscentrum is. Dit viel een beetje tegen. Het is vooral bedoeld voor kano en de visvangst. We hadden hier op de camping willen staan maar was volgeboekt tot aan maart. Wel zagen we een tweetal nesten van de Osprey ( visarend ) en bij 1 werden de jongen gevoerd. Later zagen we er 1 duiken naar vis.
Op de terug weg nog even naar de Pa-Hay-Okee overlook. Je kijkt hieruit over de cipresgrasprairie rivieren. Ook zie je de met water gevulde kuilen waar de alligator 's- winters in ligt als het water laag staat.
In principe mogen we hier nog 7 dagen met ons kaartje in het park maar we hebben genoeg gezien.
Genoeg anders nog te zien en morgen naar de krokodillenfarm en een airboottocht.

Maandag 10 februari

Om 10 uur stonden we voor de oudste krokodillenfarm van de everglades. En oud was het. Erg vervallen allemaal. In een grote vijver lagen wel 150 alligators, in het water of aan de kant in de zon. Er waren grote joekels bij die wel 1000 kilo wogen. Je wilt ze niet tegen komen. In wat kleine hokken hadden ze de baby gators van twee tot vier jaar oud, schattig om te zien. Er waren drie shows. Heel klein allemaal. We kregen wat informatie over slangen die hier voorkomen, en mochten er 1 vasthouden. Rare huid en koud. Ze lieten zien hoe een alligator gevangen werd en gaven informatie over het beest zelf. Tussendoor mochten we mee op een airboot tocht over het moeras. Dat was wel spectaculair. Bij het instappen kregen we een gehoorbeschermer omdat de airboot veel lawaai maakt als hij hard gaat. Het eerste stuk door een smal kanaal waar een aantal alligatorts zwommen, ging het er nog rustig aan toe maar eenmaal op de grasprairie gaf hij vol gas en vlogen we over het water. Het ging ook heel hard. Af en toe maakten we scherpe bochten en vloog het water over ons heen. Erg leuk allemaal. Je zag ook overal witte reigers, ooievaars en ibissen opvliegen. De bestuurder vertelde dat de grasprairie van de everglades 600.000 ha. Groot is en maar een halve meter diep is. 
Weer terug bij de farm hebben we nog wat rondgekeken, ze hebben hier ook de Florida Panter, die hier nog in het wild voorkomen. Verder een aantal reuze schildpadden, papagaaien en heel veel gieren. Die kunnen ze beter gebruiken als maal voor de alligator. Om 12 uur werden deze gevoerd. Wat zijn die beesten snel. Je ziet ze nauwelijks bewegen en ze hebben het vlees te pakken. Verder hebben we nog een baby gator vastgehouden waarvan ze wel zijn bek dicht hadden getapt. Te scherpe tanden. Het is een en al spier, rare beesten.
'S middags alvast weer boodschappen gedaan voor de komende dagen. Zo makkelijk met een hele grote koelkast en vriezer in de camper. Je kan voor dagen eten meenemen. En het is maandag vandaag dus!!  wasdag. Wat erg grappig is op deze camping die echt heel groot is dat iedere morgen tussen 8 en 9 en 's avonds tussen 5 en 6 uur de grijze golf in beweging komt. Ze lopen of fietsen rondjes over de camping soms in groepjes of alleen. De paden zijn zo'n 500 meter lang en wel 10 naast elkaar. Je loopt dan toch gauw een paar kilometer weg. Goed voor de conditie. Morgen gaan we hier weer weg richting De Golf van Mexico over de 41 "de tamiamitrail" door de everglades en het Big Cypress National Preserve.
 
Dinsdag 11 februari

We zijn heel vroeg opgestaan om snel weg te kunnen. Helaas reden we het eerste stuk hopeloos verkeerd en pas na een aantal keer vragen vonden we de juiste weg. (Weer bij benzinepompen en winkels gekeken naar een gedetailleerde kaart maar niet te vinden). Wel zagen we daardoor de moestuin van Florida. Het is hier vooral spaanssprekend gebied. Wonend in kampen naast de velden.
Eenmaal op de goede weg waren we zo bij de 41 dwars door de everglades en het Big Cypress National Preserve aan de ene kant en een groot waterwingebied aan de andere kant. We zien hier zoveel vogels. Ook af en toe een gator.  Bij Shark Valley een ingang van de everglades hebben we een tram geboekt. We wilden eigenlijk fietsen daar, maar door ons verdwalen vanmorgen en de temperatuur, 30graden, en het was inmiddels al 12 uur leek ons dit niet zo handig. De fietsen zagen er ook niet al te best uit en het was 24 km heen en terug. Het trammetje vertrok pas om 1 uur dus konden we rustig wat rondkijken. Dat was erg spannend, je loopt gewoon langs de gators die op het pad of in het gras liggen langs de sloot. Ook hier waren weer onnoemelijk veel vogels. Vooral de grote witte reiger, kleine witte en blauwe reiger, aalscholvers ooievaars en nog veel andere.
Het trammetje nam ons mee het park in langs de rivieren van gras zo ver je kon kijken. Overal vlogen vogels rond. Bij sommige vijvertjes zagen we baby gators van een paar weken tot een paar maanden oud. De alligators lagen gewoon op de weg en schoten het water in als we langs kwamen. Ook zwommen er schildpadden. Grote groepen wood ooievaars stonden bij elkaar samen met witte reigers en roze lepelaars. Het was indrukwekkend om te zien. Na 10 km kwamen we bij een uitkijktoren waar we een goed uitzicht hadden over de everglades. Daar zagen we ook een aantal roze lepelaars rondvliegen. Ook hier lagen de gators overal waar je liep, ogenschijnlijk erg rustige beesten, maar je weet maar nooit. Ze blijven je er wel voor waarschuwen. Op de terugweg zagen we een gator met een anhinga aalscholver in zijn bek. Dit was erg bijzonder zei de ranger. Bijna terug bij het bezoekerscentrum werden we nog verrast door een aantal nesten met Anhingajongen die net gevoerd werden door hun vader en moeder en een grote blauwe reiger op zijn nest met jongen. We zijn nog even terug gelopen om dit te zien. Toen ik er een foto van wilde pmaken stond ik vlak naast een gator, was me nog niet opgevallen. Dit stuk van het park vonden we heel erg mooi. Het maakte een hoop goed na de slechte start van vanmorgen.
Nu staan we op een parkcampground in het Big Cypress National Preserve. Weer een prachtige camping rond een meer waar we niet in mogen zwemmen volgens de ranger want er woont een gator in. Doen we dus ook maar niet. Jammer dat deze state campings altijd vol zijn, nu hadden we gewoon geluk met het laatste plekje.

Woensdag 12 februari

Vandaag hebben we het laatste deel van de tamiamitrail afgelegd dwars door het Big Cypress Preserve. We hebben onderweg een aantal boardwalks gelopen door moerasgebied en bij een visitorcentrum wat Manatees (zeekoeien) in het water zien zwemmen. Heel goed kun je ze niet zien, alleen hun logge lijf onderwater en als ze boven komen om lucht te happen. Langs de weg zien we nog overal vogels en krokodillen bij de rivier. Bij 1 van de boardwalks zagen we een arendnest waar de ouder de jongen kwam voeren. Ze zaten hoog in de boom maar je kon de kleintjes horen schreeuwen.
Dit was 'smorgens en toen begon de ellende. We kwamen uit bij Napels en nergens konden we een plekje vinden op een camping. Gewoon helemaal vol. Uiteindelijk hebben we een laatste plekje gekregen op een grote camping, ze deden echt hun best voor ons en hebben ook nog rondgebeld naar andere campings, wel service. Zo vriendelijk waren ze eerder nergens. Ze geven geen informatie over andere campings niet eens een telefoon nummer. Dat moet je zelf uitzoeken. Gelukkig staan we hier nu voor deze nacht. Door de koude winter is het hier extreem druk. Zo druk hebben we nog nergens meegemaakt. Dit is wel heel erg balen. Het kost ons heel veel tijd en stress om te bellen en zoeken naar een plekje. Als we dit hadden geweten waren we denk ik niet in deze tijd gegaan. Het neemt een hoop vakantieplezier weg.
Dit deel van de gulf coast gaan we overslaan. Niet erg,het gaat hier vooral om de stranden en daar kunnen we bijna niet komen. Louis heeft nu 2 nachten op een statepark boven Tampa geregeld en daarna bij St Petersburg. Het koste een uur bellen. Is wel een eind rijden morgen maar we zien wel.