Onze laatste dagen op Tasmanie.

 

Vanmorgen eerst maar weer eens boodschappen gedaan voor de laatste dagen. Daarna over de Huontrail richting Tahune airwalk. De weg liep van Geeveston 28 km diep het park in wat onderdeel is van het South West National Park wat het grootste cold temperate rainforest in de wereld is. Omdat we aan de rand van het regenwoud zitten noemen ze het hier een gemengd rainforest. En langs de rivier een riverine rainforest. Onderweg nog bijna over een 2 meter lange slang gereden. Hij lag midden op de weg en we konden er precies in het midden overheen zodat we hem niet raakten. Hij kwam wel omhoog met zijn kop dus waarschijnlijk heeft de slang alleen wat hoofdpijn. Ook een echidna kwam opeens de weg over, volgens een ranger zijn ze On The Move. Voorjaar in hun hoofd. 

Na een uur rijden kwamen we bij de airwalk aan. Het boomkroonpad was hoger, zo'n 70 meter boven de grond, dan de andere die we in West Australie hebben gelopen en aan het eind zelfs een stuk wat helemaal uitsteekt over de rivier. Het lijkt of je zweeft. Een Cantelever. De zijkanten waren van perspex zodat je een open gevoel kreeg. We hadden weer goed zicht op de kronen van de bomen en de twee rivieren  de Huon en de Picton die hier samen komen. Het was wel erg warm vandaag 30 gr maar we mogen niet klagen. We hebben daar ook een pad gelopen the Huon pine walk die langs de huonpine bomen gaat die alleen hier in Tasmanie voorkomen. Er was er 1 van 450 jaar oud. Het schijnt erg duurzaam hout te zijn en vele zijn daardoor ook afgezaagd. Er staan hier ook weer reuzen van eucalyptusbomen met hele dikke stammen van 70 to 80 meter hoog. Er is daar vlakbij nog niet zolang geleden een eucalyptus boom gevonden van 99,6 meter hoog, de hoogste ter wereld.

Omdat we verder weinig tijd hebben zijn we op de terug weg nog wel even bij een paar look outs gaan kijken en verder weer naar Geeveston (nog even bij de rivier naar de platypus gezocht) en Huonville gereden. Daar hebben we een doorsteek over het eiland naar Snug genomen waar we op een camping aan zee staan. Snug ligt vlak bij Kettering waar we morgen worden opgepikt voor onze boottrip.

 

 

Vrijdag 30 november

 

Spectaculair was het vandaag.

Eerst zijn we vanmorgen naar de haven van Kettering gereden waar we werden opgepikt met de bus van Bruny island cruises. Het was maar 5 minuten rijden naar de ferry die ons in een kwartier naar  North Bruny Island bracht. Vandaar moesten we over het noordereiland wat erg mooi was met heel veel baaien en heuvels naar het South Bruny Island via een erg smalle verbindings gravelweg van 1 km lang langs het strand. Het south island heeft een heel ander klimaat dus ook andere vegetatie. Het regent hier veel meer. Op het north island 600 mm en op het south island 2500 mm per jaar. Raar want het is maar klein en ligt zo dicht bij elkaar. Op alle twee de eilanden wonen samen maar 600 mensen. Een groot deel van het south island is 1 groot natuurpark met bossen en vrij ontoegankelijk. Er loopt 1 asfaltweg door de beide eilanden en wat gravelwegen.

Na een half uur rijden kwamen we aan bij Adventure Bay waar de boten al in het haventje lagen te wachten. Het was al erg druk met toeristen, hadden we niet verwacht. Maar het is ook prachtig weer met veel zon. (Het weerbericht van gisteravond was erg somber dus we baalden al stevig, met regen is het niet leuk). Vanmorgen om 8 uur was het al 23 gr. Dus iedereen wil er op uit.

Eerst moesten we betalen, daarna koffie met zelfgemaakte bleuberrymuffin en daarna de boot op. Er konden 43 mensen in 1 zodiac. Deze hebben ze speciaal in West Australie laten maken voor dit doel.

We vonden het toch wel spannend. Vooral of we niet zeeziek zouden worden als we zo snel over het water gaan.

Er gingen 3 boten vol. Erg engels zijn de mensen hier niet het was erg dringen voor een goed plaatsje. Wij zaten in de laatste boot en Louis en ik moesten achter elkaar zitten maar wel goed vooraan aan de rand en lekker in de zon. Eerst kregen we uitleg wat er ging gebeuren en kwamen ze langs met pilletjes tegen zeeziekte, we hebben ze maar genomen je weet maar nooit.

Daar gingen we, eerst natuurlijk heel hard over de golven later wat rustiger langs de kliffen en er werd veel gestopt om ons foto's te laten nemen. Tijdens het varen zaten we vast in een heupgordel en als de boot stopte mochten we gaan staan. Bij de eerste grotten konden we vandaag niet komen omdat er een bush brand was. Twee camperende mannen  hadden gisteren een kampvuur gemaakt in de bossen bij de kliffen en het vuur uitgeschopt over de klif. Daar staan nog veel bomen dus een brand. Ze waren nu met 3 helicopters aan het blussen. Je kunt er niet zomaar bij komen dus moet het vanuit de lucht. Dit was wel erg mooi om te zien hoe die helicopters hun water scheppen uit de zee ermee wegvlogen en lieten vallen op de brandhaarden. We voeren er vlak langs. Soms vlogen ze over ons heen. 

Verderop kwamen we bij de hoogste kliffen van Australie 282 meter steil omhoog, je kon er een lineaal langs leggen. Ook stond er een grote pilaar "the Monument" van 273 meter hoog die vlak langs de klif stond. Daar konden we hard tussendoor scheuren. Het was erg nauw en bijzonder om mee te maken. Iedereen was aan het gillen. Verderop nog een grote Ark waar we langs voeren. Daarna een blowhole "breathing rock" onder het zee oppervlak, het leek alsof de rots steeds diep ademhaalde en dan met geweld het water omhoog spoot. Nu was het maar soms 10 meter omhoog als de zee woester is kan het veel hoger zijn. De boot voer er bijna tegenaan en we werden ook een beetje nat gespoten.

Na weer een stuk hard over de golven varen kwamen wenog bij een grot met een Ark "Bridge Rock" van zo'n 30 meter hoog, waar we bijna onderdoor konden varen. Aan het eind van het South eiland bij "Tasman Head" zijn een aantal eilanden "The Friars" en de "two sisters". Op de Friars was een zeeleeuwenkolonie waar we een aantal grote exemplaren hebben gezien. Een aantal was ook in het water aan het spelen, een leuk gezicht. De mannetjes waren met elkaar aan het vechten en gromden als leeuwen. De geur van deze beesten was iets minder, ze stonken erg. Op de rotsen zaten ook nog een aantal soorten grote aalscholvers die daar broeden. 

Na Tasmanhead is 2500 km alleen maar oceaan tot aan het ijs van Antarctica, kun je je niet voorstellen. 

Op de terugweg zijn we eerst wat verder van de kust gaan varen om de Albatros te zien vliegen. Er vlogen er flink veel rond. Het zijn behoorlijk grote vogels. Geen dolfijnen of walvis gezien.

Weer langs de kust nog even hard om de monument heen varen en vervolgens weer terug naar de haven. De wind was behoorlijk sterk geworden en we zagen dat de branden weer aan het oplaaien waren. De begeleiding vertelde dat ze de mannen die het veroorzaakt hadden wel hebben kunnen pakken.

Weer aan wal stond onze lunch die we besteld hadden al klaar, het was inmiddels al halfdrie en we hadden flink honger.

Om 3 uur reden we weer met de bus richting de boot. Onderweg nog gestopt bij de lokale chocolade fabriek, een rokerij met zalm en walibivlees en een oesterkweker. 

Om 5 uur stonden we weer bij onze camper en konden we naar de camping in Snug. Onze jas en vest hadden we wel thuis kunnen laten, vanmiddag was het 35 graden, heerlijk op het water. 

Het was een bijzondere ervaring.

Morgen jammer genoeg onze laatste dag op dit mooie eiland.

 

 

Zaterdag 1 december

 

 

Wat vliegt de tijd ineens. De dagen gaan zo snel. We zijn vanmorgen langs de kustweg weer naar Hobart gereden om naar de Salamanca markt te gaan, die is iedere zaterdag en trekt veel mensen. We hadden een groot probleem om de camper te parkeren. Uiteindelijk bij de haven vonden we een plek. De markt was erg gezellig met allerlei stalletjes met oude ambachten en ook veel groente en eetkraampjes. 

Het is weer heerlijk weer niet zo warm als gisteren 24 gr maar wel met een keiharde wind. Gelukkig zijn we gisteren gaan varen met een kalme zee, vandaag zou een ramp zijn geweest met die hoge golven.

Na de markt hebben we de botanische tuin bezocht van Hobart die erg mooi is aangelegt met uitzicht op zee. Toen was het tijd om naar onze laatste camping te gaan. De koffers moesten worden ingepakt en de camper een beetje schoongemaakt worden. Tijdens de afwas hoorde louis dat er meer bosbranden zijn ontstaan vandaag vlak bij Hobart en de brand op Bruny island is nog niet gedoofd. Zonde van die mooie bossen.

Nu nog een rustig avondje voordat we morgen de camper inleveren en naar Sydney vliegen. Daar zal het ook weer prachtig weer zijn volgens het journaal. Hier verwachten ze een koude golf met sneeuw in de bergen. Tijd om weg te gaan, dus.