Het witte goud

Het witte goud.
Dinsdag 23 mei
Het is vandaag maar 60 km naar de volgende camping. We konden het rustig aan doen en nog even genieten van het mooie meertje. Op de volgende camping hadden we tot onze verbazing een prachtig uitzicht. Niet verwacht. We waren er al rond de middag en hebben verder alleen maar buiten gezeten. Wat ons opvalt is dat ook hier de Amerikanen niet buiten gaan zitten. De airco vol aan de deuren dicht en binnen blijven. Toch zonde vinden wij.
Gisteren hebben we weer boodschappen gedaan. Wat een prijzen. Kant en klaar maaltijden zijn veel goedkoper dan vers. We hebben een bloemkool gekocht die uiteindelijk 6,43 dollar kostte. Niet per stuk zoals wij dachten voor 1,99 (reclame prijs) maar per 450gram. Wit goud noemen we het maar. Asperges zijn hier veel goedkoper.
We snappen nu waarom ze zoveel uit de diepvries eten.
Woensdag 24 mei
Bryce Canyon National Park staat op het programma vandaag. We staan op de zelfde camping vanavond. Dat is makkelijk. In Bryce aangekomen werd ons meteen gemeld dat de camper in een deel van het park niet mocht komen. Er waren shuttle bussen die ons weer naar diverse uitkijkpunten brachten. Het was heel helder vandaag en konden we ver kijken. Wat een prachtige rotsformaties, weer heel anders dan Arches. Heel erg puntig en oranje rood bijna goudkleurig. Met een blauwe hemel en in de zon zag dat er fraai uit en met een beetje fantasie zie je er heel veel in. Soms leken het wel steden met grote stadspoorten. Of het terracottaleger. Er liepen wandelpaden naar beneden. Helaas te steil voor ons. Het leek ons geweldig als je daar doorheen kon lopen. Wel konden we langs de rand van Sunsetpoint naar Sunrisepoint lopen dat was een asfaltpad. Na de shuttlebus mochten we wel met de camper een andere weg door dwars door het park rijden van zo'n 30km lang met diverse uitkijkpunten. Ook weer mooie vergezichten en gouden rotsen. Op de terugweg naar het visitorcenter liepen twee herten vlak voor de auto over. Ze waren net zo verbaasd als wij.
Halverwege de rit naar de camping hebben we nog een wandeling gemaakt naar een waterval "Mossy Cave Falls" omringd door puntige rotsen. Nu weer heerlijk buiten zitten. Was weer een pittige dag. Vanavond genieten van de sterren hemel. Het is hier zo donker dat je er heel veel kunt zien.
Donderdag 25 mei
Al vroeg zijn we op weg gegaan naar Zion National Park. Het wordt steeds groener ook al is het nog steeds woestijn. Er loopt hier door het dal een behoorlijke rivier "Virgin".Bij Zion reden we een grote kloof in met hoge soms wel 6/700 meter of nog hoger steile wanden. Het is een erg smalle weg met veel overhangende rotsen. Lastig rijden. Aan de parkingang werd ons verteld dat we een paar tunnels tegen kwamen en één ervan is zo smal dat je er alleen met de camper er doorheen mag als het verkeer wordt tegengehouden. Dit kostte ons 15 dollar. Na 5 mile gereden te hebben met 2 korte tunnels kwamen we bij de laatste en inderdaad een ranger hield ons tegen vroeg om ons betaalbewijs en berichtje naar de andere kant dat wij eraan kwamen. Helemaal voorop in een lange hele donkere tunnel zonder licht moest ik precies in het midden blijven rijden. Aan de andere kant stond een leuke file te wachten tot dat ik er doorheen was. Bij het bezoekerscentrum aangekomen was het ontzettend druk. Geen parkeerplaats te vinden. Maandag is het memorial Day en veel Amerikanen maken daar een lang weekend van. De camping was via internet geregeld dus geen idee waar hij lag. Het bleek vlak bij de ingang van het park met de shuttle bus voor de deur. Ook hier mag je niet de andere smalle kloof het park in. Kan ook niet met de camper. Het was een mooie route met weer overal uitstappunten en heel veel wandelroutes. Aan het eind van de kloof liep een geasfalteerd wandelpad een smalle kloof in langs een rivier. Deze hebben we gelopen met nog honderden andere mensen. Het is hier zo vol. Onderweg een hert gezien die gewoon langs het pad bleef liggen en veel heel brutale eekhoorntjes. Één kroop in het mandje van louis zijn rollator op zoek naar eten. Ze springen ook gewoon op je schoot en proberen het eten te stelen. Als je wilt kun je de kloof nog verder in maar dan moet je door de rivier, hebben wij maar gelaten. Louis valt wel op met zijn rollator, hij krijgt veel complimenten over hoe handig ze het wel niet vinden.
Morgen rijden we naar Las Vegas. Weer heel iets anders. Maar eerst naar Cruise America daar. Onze koolmonoxide melder piept wel heel vaak. Vooral 's nachts en hield ons al een paar dagen behoorlijk uit onze slaap.